Hieperdepiep hoera. Er valt wat te vieren. Eigenlijk is iedere dag te vieren, maar vandaag door een geboorte wel iets extra's. Niet iedere dag maak je immers een geboorte mee. Zo'n geboorte, en al zeker van een mens, is niets minder dan een wonder. Wat daar zomaar uit het min-of-meer niets ontstaat en nog heel veel leven voor zich heeft. Echt nog steeds onwaarschijnlijk onbegrijpelijk.

Wel een flink stuk minder bijzonder, dat besef ik, maar deze week wil ik jullie meenemen naar de geboorte van een niet-bestaand iemand, zeg maar een niet-geboorte, meer een schepping. Een geboorte-schepping van een bijna-30 jarige vrouw.

Vorige week heb ik stil gestaan bij de verschillende persoonlijkheden/fotografen die ik in me heb. Natuurlijk ben ik samen mijzelf en gelukkig heb ik ook geen psychiatrische interventie nodig voor die diversiteit. Het is wel wat rommelig, zoals wanneer ik probeer één van die kanten naar voren te brengen, bijvoorbeeld wanneer ik weer eens aan mijn website begin. Dan heb ik voortdurend het gevoel dat ik de andere kanten tekort doe. Op zoek naar een compromis (daar hou ik iets te veel van), beland ik dan toch altijd in een soort nietszeggende mengelmoes, want ik wil wel alles-van-alles laten zien.

een andere ik

Mijn Noorse fotografe, zoals ik één van mijn fotografen vorige week heb genoemd, maakt foto's die op veel mensen vrij somber overkomen. Foto's van bomen die niet vrolijk zijn, van plekken die een verwachting in zich hebben. Samen zou je die foto's in het Engels kunnen samenvatten als depressive pictures from the north. Met dat concept ben ik al eens in gevecht geweest, maar naarmate ik verder kwam deed ik mijn andere foto's tekort. Die behoefte aan compromissen maakt me te weinig extreem; bang voor conflicten zeker.

Omdat die extremiteit sowieso niet mijn sterkste kant is, moet ik daar een andere oplossing voor vinden. De afgelopen maanden is het idee langzaam gegroeid, maar ik ga me opsplitsen, fotografisch gezien dan. Ik ga een zogenaamd alter-ego in het leven roepen, een andere ik. Een alter-ego is iets essentieel anders dan een alias of pseudoniem. Bij die laatste twee doe je eigenlijk hetzelfde als dat je zelf al deed, maar dan onder een andere naam. Een alter-ego is een andere persoonlijkheid die de dingen anders doet dan jezelf doet, die bijvoorbeeld slechts één kant van jezelf vertegenwoordigt. Eenzijdiger en extremer dus vooral. Een voorbeeld is Ziggy Stardust (alter-ego van David Bowie). Het is als een verkleedpartij op de bonte avond van de wintersport, waarbij je, verkleed als slaapzak, ook anders bent dan wanneer je je normale kleren aan hebt.

Kata

Graag laat ik jullie kennis maken met mijn zojuist geboren alter-ego in de vorm van mijn Noorse fotografe Kata. Voluit heet ze Katarina Olstrom, maar ze kort haar voornaam graag in tot Kata. Ze is 29 jaar oud en woont in Oslo. Eind dit jaar (toevallig op mijn verjaardag) is ze jarig en het leuke is dat ik haar dan gewoon 29 kan laten blijven. Een onsterfelijkheid die ik zelf wel had willen hebben.

Digitaal is ze voor een pasgeborene al behoorlijk op streek. Ze heeft een eigen website (zie onder aan dit bericht), een mail-adres en zelfs een (voorlopig) gezicht in de zin van een foto. Maar eerst even over wat ze fotografisch gaat doen...

verzamelingen

Kata is in het leven geroepen om zich met de depressive pictures from the north bezig te gaan houden. Even kort samengevat : dat project heeft als onderwerp de vraag in hoeverre we zelf richting geven aan ons bestaan. Er zijn daarbinnen twee verzamelingen.

Verzameling I heeft de titel Motionless en heeft uitsluitend bomen als onderwerp. Die bomen verbeelden hoe wij zelf in het leven staan, hoe wij met onze onzekerheden, krachten, twijfels, angsten en ook vreugde, richting zoeken.

 

 

Verzameling II, onder de naam Expected, gaat fotografisch gezien over schouwtonelen, locaties waar iets zou kunnen gebeuren. Alles is er, behalve de acteurs. Vaak zijn het beladen beelden, waarin een vervreemding besloten ligt en een verwachting van mogelijkheden in de lucht hangt. Een nieuw beeld ter illustratie, al vraag ik me nog af hoe sterk deze is :

 

 

Op de website van Kata zul je zien dat beide verzamelingen een eerste invulling hebben gekregen. Er moet nog een tekstje boven de verzamelingen zelf en vooral moet ze (ik) beter kijken welke foto's en series een plaatsje moeten hebben, welke titels er bij horen en welke volgorde. Nog veel werk, maar dat schijnt een geboorte altijd te zijn...

Kata Olstrom

Mijn alter-ego is echt anders dan ik, maar toch op punten vergelijkbaar; ze is tenslotte onderdeel van mij. Ze is slechts één kant, dus mist ze ook een aantal, in haar geval de wat vrolijker en sociale karaktertrekken. Het is een krachtige jonge vrouw, ze leeft alleen in een appartement vlak bij de binnenstad van Oslo. Ze is een soliste, vrij afstandelijk, beschouwend, denkt veel, wordt nog wel eens door haar gevoel overvallen. Ze geeft meer om inhoud en betekenis dan om vorm en status, heeft een scherpe blik voor sfeer en voor details, blijft fotografisch gezien toeschouwer.

Bij het zoeken naar haar uiterlijk ben ik op de Adobe stock-foto site gaan kijken. Daar staan ontelbaar veel foto's op, ik heb zo'n 1000 foto's van 'serious young woman' bekeken en heb er één gevonden die het zou kunnen zijn : donkerharig, tegen de 30 (of verkijk ik me daar op), serieus, een head-shot foto, maakt contact zonder onderdanigheid, zonder superioriteit, er zit wel een belofte van emotie in het gezicht, maar nu is het een afstandelijke blik; de blik van de toeschouwer. Ik zie het haar wel doen, mijn beelden zien en maken.

 

 

online

Zoals gezegd heeft mijn Noorse alter-ego een website : https://kata-olstrom.com. Engelstalig, want met ambitie ! Het ligt voor de hand, maar met de pijltjes ga je naar de twee bladzijden met de verzamelingen. Wanneer je iets van Kata of haar website vindt, tips of advies hebt, laat het dan ook even weten. Bijvoorbeeld via Kata's mail-adres dat je onder aan de website vindt.