In 2005 ben ik naar de expositie Alias en Alter Ego in het onvolprezen oude Fries museum gegaan (in het nieuwe museum kan ik het nog niet helemaal vinden). Ik wist niet goed waar die begrippen voor stonden en wat nou eigenlijk de verschillen waren. Nu snap ik dat iets beter en zeker het Alter Ego vind ik een mooi concept, maar daar wil ik het helemaal niet over hebben in dit bericht, haha.

Waar ik het wel over wil hebben is dat ik daar op een manier werd geraakt die me niet vaak overkomt. Ik kwam daar, als één van de onderdelen van de thematische verzamelexpositie, een filmpje tegen met filosofische overdenkingen die ik boeiend vond.

Boeiend, omdat ze erg leken op de manier waarop ik in de wereld sta, hoe ik de wereld waarneem. Om de lichte absurditeit die ik ook altijd ervaar dat er altijd twee kanten zijn. Over de dingen die gebeuren en de dingen die hadden kunnen gebeuren. Dat niets vanzelfsprekend is. Dat begrip was daar heel sterk in uitgewerkt. Even een zij-stapje :

Sommige mensen geloven in een god als bron van alle waarheid en betekenis. Met een beetje pech zelfs één enkele god die alles voor zijn rekening neemt en de hele tijd door een tweede personage wordt tegengewerkt. Voordeel van zo'n geloof is dat de schepper Zelf in dat geval vaak al uitlegt (of dat althans namens hem heeft laten doen) hoe de boel in elkaar steekt en wat de bedoeling is, welke regels er zijn en wat de betekenis van het hele leven is. Als je zo’n geloof niet hebt, wordt de zaak wat lastiger. Het zoeken naar zingeving gaat namelijk onverminderd door.

Sommige andere mensen denken dat er een (liefst universele) waarheid, samenhang en structuur bestaat en dat je die door goed na te denken en te onderzoeken kunt achterhalen. Er zit, met andere woorden, een structuur en hopelijk ook een betekenis of zingeving in de werkelijkheid besloten. Het gaat er alleen nog even om dat je die moet ontdekken.

En nog andere sommige mensen, zoals ik, denken dat er geen verborgen structuur zit in de werkelijkheid en dat de structuur die je ziet vooral een werkbare structuur is die je zelf (met behulp van anderen) in elkaar hebt gezet. Ook ik denk dat er bepaalde verbanden zijn; verschil is alleen dat ik niet denk dat die verbanden en betekenis een onderdeel van de werkelijkheid zijn; ze zeggen wel veel over mij, maar niet over de werkelijkheid, die we, in mijn opvatting, helemaal niet kunnen kennen.

In 2005, om even terug te komen op het Fries Museum, kwam ik Sally de Winter tegen; een Alter Ego van kunstenaar Dick Tuinder. Sally is de hoofdpersoon in de korte film die ik noemde met de titel ‘Most Things Never Happen’. Die titel bleek correct te zijn. Eigenlijk kun je ieder moment in het leven immers zien als een ‘first frame’. Een moment waarop iets staat te beginnen en je nog niet weet wat dat zal zijn. Bijzonder aan zo’n first frame is, om met de film te spreken, dat echt alles kan gebeuren : anything can happen.

Het is, als je op die basis verder denkt zoals Sally dat deed, dus eigenlijk knetter-bijzonder dat er nou net datgene gebeurt wat er gebeurt en niet iets anders. Er had immers zo veel kunnen gebeuren… De meeste van de dingen die hadden kunnen gebeuren, gebeuren namelijk helemaal niet (inderdaad, daar is de titel : Most Things Never Happen), maar waar blijven die niet-gebeurde werkelijkheden dan. Eigenlijk maakt dat de werkelijkheid, zoals wij die meemaken, extra extra bijzonder. Nou ja, Dick Tuinder kan het veel en veel beter verwoorden en verbeelden. Het beste kun je even kijken naar Most Things Never Happen (2005). En voor nieuwer werk (ook nog steeds ruimschoots de moeite waard) verwijs ik je naar zijn website en naar de Facebook pagina. Ga zelf even kijken. Gewoon doen… anything can happen !

Als je even googlet kom je zeker meer interessants tegen van en over Dick (er is bijvoorbeeld nog een lange speelfilm, een korte documentaire die zijn zoon Parker heeft gemaakt over zijn vader, er zijn tekeningen en er is een boek). Helemaal onder aan dit bericht tref je nog een aantal extra's aan met dankzegging aan Dick Tuinder voor zijn enthousiaste hulp en aanlevering van materiaal voor deze post.

Bij iedere blog heb ik je een fotografisch beeld beloofd. Deze aflevering staat het werk van Dick Tuinder voorop. Daarom geen uitgebreid verhaal over mij of mijn beeldmateriaal, maar wel een, voor mij, bijpassend beeld. De sfeer heeft te maken met het bijzondere dat nou net onze werkelijkheid de werkelijkheid is. Meer volgt binnenkort.

Een paar extra's (openen in een eigen venster) :

Een PDF boekje over de muziek van Winterland (de lange film)

De poster van Winterland

Sally voor de camera

Mijn dank aan Dick Tuinder dat ik zijn materiaal over Sally de Winter en Winterland mag gebruiken in dit bericht.