Op 1 januari kwam mijn eerste bericht op project SPAGHETTI terecht. Deze week is dat nummer 26 en ik moet zeggen dat het me nog geen moment verveeld heeft. Wel heeft het soms moeite gekost; dat zeker. Ook deze week is het lastig om de tijd te vinden; ik ben een paar dagen weg geweest om te brainstormen; om na te denken over waar ik mee bezig ben en dan vooral zakelijk gezien. Dat is lekker om even niet te ploeteren in de dingen, maar om er even bovenuit te kijken. Maar ja, donderdagavond terug, vrijdag een werkbespreking; kortom, krap. En dat is het enige echte nadeel met zo'n wekelijks blog... Het moet er komen !!! Het is één van de weinige onderdelen van de week die ik niet kan doorschuiven naar de week er na. Gelukkig lukt het telkens weer, al is het deze week misschien een uurtje later.

Nummer 26

Ja, nummer 26 al. Dat betekent dat ik zo'n beetje een half jaar bezig ben met SPAGHETTI (eigenlijk volgende week denk ik, al kan ik ook de kerstvakantie meerekenen waarin ik SPAGHETTI opzette). Nummer 26. Een aflevering om even terug te kijken. Ik zie dat ik af en toe verdwaal. Verdwaal in de inhoud, waardoor het wat rommelig dreigt te worden (vorige week) of verdwaal in de lengte (iedere week) waardoor het enorme lappen leesvoer worden. Of ik dat allemaal zelf zou lezen weet ik niet eens. Dank aan de dappere doorzetters !

Vanaf deze week wil ik echt proberen kortere berichten maken. Meer in de vorm van een gedachte of overdenking, zonder dat ik er eindeloos mee aan de haal ga om het te analyseren. Ook deze week. Dus ik begin snel ! Vanaf het eerstkomende kopje lijkt me een mooie lengte...

Pandora

Er schoot me iets te binnen naar aanleiding van het zoeken van de afgelopen weken en het zoeken naar richting tijdens mijn brainstormdagen op Vlieland. Toevallig kwam ik datzelfde thema ergens op Facebook tegen in de vorm van een foto van een winkelgevel met daarop de naam Pandora.

De associatie met "de doos van Pandora" ligt dan voor de hand. Die doos (of eigenlijk het vat van Pandora) is een mooi verhaal. Omdat ik niet van overschrijven houd verwijs ik je even naar de Wikipedia. In het kort gezegd had Pandora een doos/vat van de oppergod Zeus gekregen met daarin alles wat slecht en ellendig was; alle plagen en ziekten. Ze wist zelf niet wat er in zat en door haar nieuwsgierigheid (die ze van een andere god had gekregen) opende ze de doos. Alle kwaad en ellende ontsnapte en verspreidde zich daarmee over de wereld (ja, dat is hoe het kwaad in de wereld kwam en daar zitten we nu nog steeds mee !). Ze klapte de doos geschrokken zo snel mogelijk dicht, maar bijna alle ellendigheden waren er al uit ontstnapt. Er beleef slechts één ding in de doos achter : de hoop.

Hoop ...

Ik heb hoop heel lang gezien als iets positiefs, als iets dat uitzicht biedt op iets moois dat nog zou kunnen gaan komen, als iets waar je je in moeilijker tijden aan vast kunt houden. Dat gevoel bij hoop heb ik nog regelmatig, maar er is een keerzijde. En op die manier brengt hoop me bij mijn berichten van afgelopen weken over het zoeken. Wanneer je ergens naar op zoek bent, heb je hoop dat je zult vinden waarnaar je zoekt. Die hoop kan kortdurend en simpel zijn, maar je kunt ook blijven hopen wanneer je niet vindt wat je wilt. En ook kun je nog blijven hopen wanneer je er vrij zeker van bent dat je het nooit gaat vinden. Of wanneer je het wel hebt gevonden, maar buiten je bereik ligt. Die hoop kan blijven bestaan. Niet alleen bij zoeken, maar ook bij willen en bij verlangen. Het is bijna onmogelijk om "hoop met een heel kleine kans" te onderscheiden van "hoop tegen beter weten in". Maar toch is ook dat geen valse hoop; je weet maar nooit. Juist over die hoop en dan de desperate kant daarvan schoot me iets te binnen.

De hoop die is achtergebleven in de doos van Pandora is in zijn ultieme vorm dus ook zo'n hoop waarvan Nietsche (ja die) zegt dat hoop helemaal niet als een verzachtend en positief onderdeel in de doos van Pandora is achtergebleven, maar dat hoop eigenlijk de ergste van alle plagen is. Hoop zorgt er voor dat de huidige situatie niet wordt geaccepteerd, want er blijft hoop op anders, hoop op beter. Hoop sluit je ogen voor de werkelijkheid, terwijl ze je er wel voortdurend mee confronteert. Hoop zorgt er op die manier voor dat het lijden wordt verdiept en wordt verlengd. Hoop maakt meer kapot dan je lief is...

... doet leven

Wat moet je dan, als je zelfs geen hoop meer kunt hebben. Dat is nou net het dilemma waar ik in verkeer, want voor de hand ligt dan om naar een oplossing op zoek te gaan, zoals ik dat anderhalve week geleden in Spanje deed. Ik heb in dat kader een nog niet goed bewerkte foto opgenomen van een tafereel dat ik daar fotografeerde. Een net getrouwd stel dat zich in de bedevaartsplaats El Rocio laat fotograferen door 2 huwelijksfotografen (de bruid dacht in mij een derde te herkennen; ik stond er ook wat verwarrend tussen misschien) voor het heiligdom dat in de plaatselijke kerk staat. Eén en al goud en glitter (een soort kraaltjes en spiegeltjes gevoel).

 

 

Dit echtpaar was slechts één van de drie die ik daar binnen het tijdsverloop van één uur voor het heiligdom zag verschijnen. Het lijkt een belangrijk onderdeel van een gezegend huwelijk te zijn om ook in het aanschijns van het heiligdom fotografisch bewijsbaar met elkaar verbonden te zijn. De behoefte aan dergelijke zegening van bovenaf doet mij vermoeden dat het zoeken naar richting en zingeving deze mensen bij het geloof heeft gebracht.

Geloof als basis, om daarmee niet afhankelijk zijn van de onvoorspelbare "hoop" op een mooie toekomst, maar om hem af te kunnen dwingen door de juiste dingen te doen. Door jezelf te laten fotograferen voor de Heilige Maagd van El Rocío (lokaal : la Paloma Blanca). Met hoop had Nietzsche al niet veel op, maar wat Nietzsche van het geloof vindt is ook alom bekend. Een raar rondje, al met al, van mijn zoeken vorige week naar de doos van Pandora en de hoop die daar als ergste plaag in zit, naar het zoeken van een vervanging van hoop en vinden van het geloof. Nietzsche zou zich in zijn graf omdraaien. Ik blijf gewoon eeuwig op zoek...in de hoop op beter.