Het is niet doordat we al bijna twee maanden in sociale beperking zitten, maar meer doordat we er nu langzaam uit gaan komen. Het besef krijgt nu de ruimte om sterker te worden. En inderdaad, ik mis je. Ik heb je al weken, of zelfs al maanden niet meer echt gezien. Soms zelfs nog langer, dat klopt, daar kan ik de corona niet de schuld van geven, maar het knaagt wel.

We hebben elkaar niet vastgehouden, niet over wezenlijke zaken gesproken, onze levens niet met elkaar gedeeld. Langzaam begint dat weer tot de mogelijkheden te behoren en nu voel ik het steeds duidelijker. Ik mis je.

vieren

Deze week kregen we van onze minister-president te horen dat we voorzichtig op de weg terug zijn. Dat moet een vergissing zijn natuurlijk, want we willen helemaal niet terug, en sterker nog, we kunnen helemaal niet terug. We kunnen wel verder en dat gaan we ook doen. Verder naar meer vrijheden, maar misschien wel nooit meer naar hoe het was. Ook dat komt vast goed; er bleek ook leven en liefde te bestaan na Chernobyl, na 9-11 en zelfs na de tweede wereldoorlog.

Al met al is ont-locking goed nieuws en dat moet gevierd worden ! Eigenlijk moet je alles in het leven vieren wat je kunt vieren is mijn idee. Wanneer je iets viert sta je er bij stil en deel je het met anderen. Of het nu kerst, verjaardagen, WK voetbal, een nieuwe baan, een hernieuwd samenzijn, zomervakantie of de voorzichtige ontsluiting van een intelligente lockdown is, vieren, vieren, vieren. Met elkaar. Met jou !

viering-beeld

Deze week zit ik nog een beetje tot over de oren in het werk. Zeker in deze economisch voor velen problematische tijden is dat geen reden tot klagen, maar het mag best wat minder. Gelukkig heb ik vanaf volgende week weer ruimte voor zaken die te lang zijn blijven liggen.

Deze week grijp ik nog een keer terug op oud beeldmateriaal. Geen probleem, want er schoot me meteen iets te binnen bij de viering. Tijdloos, dat ook nog eens. En toen ik gisteren mijn dagelijkse wandeling liep, kwam ik ook nog op een anekdote met foto's.

viering-slinger

Ik zou mezelf niet zijn, wanneer ik niet met een boom of een bos aankom en met een vreemde associatie. En inderdaad, wanneer ik in een bos loop zie ik soms de wandelpaden aangegeven met losse paaltjes. Beetje vervreemdend voelt dat altijd om niet-eigen elementen in zo'n bos te zetten om het bos te ontsluiten.

Soms heb je ook dat de bewegwijzering op de bomen zelf is aangebracht. Dat maakt me blij, dat de bomen zelf het bos staan te presenteren. Dat ze je met graagte door hun eigen woongebied leiden. Dan is het net of die bomen met zijn allen het bestaan van het bos staan te vieren door een grote slinger van vlaggetjes te vormen. Samen...

 

 

rechte lijnen

Een heel ander beeld, en ook een heel andere ervaring, had ik met ons lokale boetebureau, het CJIB. Naast het feit dat ik daar een tijdje erg ongelukkig was tijdens een software-klus die ik daar had, heb ik er foto's van gemaakt. Niet zomaar foto's, maar architectuur-oefeningen met een technische camera *.

Het valt je vast niet meteen op, maar als je beter naar de foto's kijkt, zie je dat de horizontale en verticale lijnen recht en evenwijdig zijn. Met een normaal toestel red je dat niet... Ik heb het CJIB gekozen voor die opdracht omdat alles daar nogal rechtlijnig verloopt.

 

 

viering-certificaat

Toen ik een korte periode bij het CJIB werkte, was er sprake van een EK (of WK) voetbal. Wij hadden thuis al meer dan het nodige oranje feestmateriaal aangebracht en ook andere bewoners van onze Oranjebuurt hadden zich flink uitgeleefd. Op een ochtend kwam ik het bedrijfsrestaurant van het CJIB binnen. Volgens A4-tjes op de tafel zou de volgende dag ook daar de hele ruimte in Oranje-sfeer zijn omgetoverd.

De volgende dag bleek bij binnenkomst dat om een aantal pilaren een oranje slinger was aangebracht, maar dat was dan ook alles. Volgens het nieuwe A4-tje was alles nu feestelijk versierd. Brandvrij en met certificaat. Wanneer wij in onze kantoorruimte ook versiering wilden aanbrengen was alles toegestaan ! Alleen niet aan het plafond, niet op de grond, niet voor de ramen en niet in de buurt van deuren. En vanzelfsprekend alleen met materiaal dat ook brandvrij was. De certificaten moesten we paraat houden.

viering-vrijheid

Vieren in vrijheid, deze maand hoor je het regelmatig, gedreven door het einde van de tweede oorlog, nu 75 jaar geleden, én natuurlijk door het corona-virus.

Het CJIB viering had enige beperkingen, zeg maar. Dat gaf me een corona-gevoel avant-la-lettre. Benauwend en angstig. Dáár ben ik aan ontsnapt. Nu nog aan de intelligente lockdown zien te ontworstelen. Ik zie je hopelijk gauw ...

 

 

* nog even een plaatje van een technische camera, voor wanneer je geen idee hebt....