Meestal is inspiratie geen enkel probleem, maar dit keer is het even schrapen. Vreemd, want mijn vakantie naar mijn favoriete vakantie-eiland Vlieland was de afgelopen twee weken een stuk afwisselender, feestelijker, zonniger, gezamenlijker, ongezonder en uitputtender dan menigeen zich bij een vakantie op Vlieland kan voorstellen.

Fotografisch had ik echter een ernstig gebrek aan inspiratie. Ik ben benieuwd naar hoe anderen dat aanpakken; zo’n moment dat het even niet wil, dat je alles wel kunt gaan doen, maar dat het nergens toe lijkt te leiden.

gebruikelijk

Vaak ga ik een aantal keer tijdens onze gezamenlijke vakanties in mijn eentje op pad, ofwel gewoon overdag, of juist midden in de nacht. Voor dat laatste moet dan wel een aanleiding zijn, zoals de juiste maanstand en/of prachtige wolken. Soms is het ook genoeg dat ons tenthuis die avond met tien mensen is gevuld en ik juist even alleen wil zijn.

Een contra-indicatie van nachtelijke uitstapjes is in ieder geval de aanwezigheid van zeurende regen of felle buien. En al hadden we die gelukkig weer erg weinig overdag, ’s-nachts hebben we een ruime hoeveelheid nattigheid gehad. De mogelijkheden beperkten zich daardoor...

op pad

Netto ben ik de afgelopen twee weken slechts een drietal dagdelen met het fototoestel op pad geweest. Dwars door de bloeiende heidevelden, uitgedroogde korstmossen en zandverstuivende duinen, door bos en over het strand. Ik kon het niet vinden; had het gevoel dat ik alles al twintig keer gezien had, en in feite is dat ook het geval. Alleen wat variaties op eerdere thema’s schoten me te binnen.

Vandaag, ongeveer op het moment dat dit bericht zich publiceert, kom ik weer thuis. Ik ga daar de komende dagen, naast de gebruikelijke  after-holidays bezigheden als boodschappen doen, opruimen en de komende werkweken alvast voorbereiden, ook over de fotografie en mijn inspiratie-gebrek nadenken.

oplossen

Zoals gezegd heb ik geen idee hoe anderen dat aanpakken, zo’n gevoel dat je alles dat je kunt bedenken al eens hebt gedaan; dat er alleen meer van hetzelfde voor de lens gebeurt. Nog meer scheefstaande bomen, nog meer dreigend, lonkend, ontoegankelijk of juist romantisch bos, nog meer zee-beelden met invalshoeken die ik allemaal al eerder heb gezien en gefotografeerd. Geen vernieuwing…

Terug van vakantie ga ik mijn oplossingspoging starten door op een rijtje te zetten waar ik vernieuwing kan realiseren. Het zou me niet verbazen wanneer ik dat denk te gaan vinden in stadslandschap, al dan niet met de aanwezigheid van mensen daarin en misschien zelfs in portretten.

nieuwe input

Die vernieuwing is misschien wel de essentie van waar ik naar op zoek ben, naar een invalshoek of verbeelding die verrassend is, of minimaal anders dan gebruikelijk. Niet dat ik alles al in SPAGHETTI heb laten zien, maar ik heb nieuwe, stimulerende input nodig die me wakker schudt.

Wat ik deze week wil laten zien is een aantal foto’s van eerdere vakanties. Een tweetal beelden van eerdere bezoeken aan Vlieland en één uit (ik meen) Italïe.

inspirerend zoekend

Beeld 1. Onderstaand bankje dat ik op Vlieland fotografeerde is op zich geen spannend beeld. Er gebeurt niets, het is een bankje, een struik en te veel licht. Het gaat in dit beeld niet om wat er gebeurt, maar om wat er had kunnen gebeuren. Het is een vingeroefening in het verbeelden van de spanning van de verwachting. Eén van de thema’s die me altijd bezig blijft houden…

 

 

Het tweede beeld is de Noordzee, gezien vanaf het strand van Vlieland. Door de extreem lange sluitertijd (en weinig wind) wordt de zee helemaal vlak. Vervreemdend. Als poging om iets vernieuwends te maken best leuk om eens te doen. De inhoud van het beeld zou beter kunnen; dit rust wel erg op het gebruikte techniekje

 

 

Het laatste beeld is dan weer wel erg mijn soort beeld. Het toont een soort afscheiding van hekwerk en toch ook bomen en een bankje. Het is even puzzelen hoe die dubbelheid werkt. Wanneer je het oppervlakkig bekijkt, lijkt het een soort spiegeling, maar het vreemde is dat de fotograaf dan wel heel knap ontbreekt in de reflectie.

Nee, het is een soort hekwerk dat bestaat uit geperforeerde staalplaat. Je kijkt dus tegelijkertijd naar de (niet spiegelende) staalplaat én naar de bankjes en bomen achter het plaatmateriaal. Als zoekplaat naar vernieuwing goed gelukt…