Nagedacht. Zoals aangekondigd vorige week. Door een ernstig gebrek aan inspiratie was ik afgelopen twee weken tijdens de vakantie niet tot veel gekomen, fotografisch gezien dan. Ook mijn SPAGHETTI's waren wat slap en laf. Dat moet anders. En dat gaat anders ! In dit bericht kijk ik even terug naar wat ik wél tijdens mijn vakantie-foto-dagdelen op Vlieland heb weten te realiseren. Daarna mijn voornemen voor een wending... Een nieuw punt op de horizon, een nieuw elan, zeg maar.

soep

Gelukkig blijkt soep nooit zo heet gegeten te worden als ze wordt opgediend. Ook nu, bij het bekijken van mijn beeld-resultaten schrok ik minder dan ik gevreesd had. Ik had dan weliswaar geen vernieuwende wereldschokkende inzichten en concepten gerealiseerd, maar wel een aantal niet onverdienstelijke variaties op thema's die ik eerder was tegengekomen. Resultaten die zeker het aanzien waard zijn, al zeg ik het zelf.

Om te beginnen met het minst sterke beeld van deze aflevering; een boomportret. Trots, asymmetrisch door de weersinvloeden, en toch een krachtig individu....

 

 

concepten

Mijn teleurstelling was dat ik conceptueel niets nieuws heb weten te ontdekken deze vakantie. Op zich is dat niet vreemd; ik kom al heel erg lang op Vlieland. Concepten ontstaan doordat nieuwe visuele waarnemingen je prikkelen en je daardoor verbanden ziet en inzichten krijgt die je duidelijk maken hoe je naar de wereld kijkt. Zo'n inzicht is dan weer om te zetten in een fotografisch concept.

Vlieland is misschien té gewoon geworden; ik kom steeds meer de concepten tegen die ik al eerder zag en steeds minder nieuwe. Op buitenlandse vakanties is dat anders; het heeft echt met het té bekende te maken. Of met het té hard op zoek zijn... Op Vlieland blijf ik knetterhard zoeken, maar zie veel van hetzelfde. Ik kijk daar niet overheen, het komt nog steeds binnen, maar tegelijkertijd probeer ik dat heel hard te vermijden.

Door dat halfslachtige zet ik me ook niet voor 100% in voor nieuwe uitwerkingen van concepten die ik al had. Bijvoorbeeld het concept van de perceptie, onze waarneming afhankelijk van standpunt en horizon (zie 20 april 2018). Een nieuwe variatie op dat thema :

 

 

landschappen

Steeds meer kom ik er achter dat ik in mijn landschapsfotografie echt een eigen stijl heb weten te ontwikkelen. Dat duurde even, maar het zwart-witte, liefst vierkante, dubbellaagse, vaak vage beeld is iets heel anders dan de kalenderplaatjes die ik anderen zie maken.

Anderen gebruiken voor standaard landschappen vaak een groothoeklens om afstand en wijdsheid in beeld te krijgen; scherp van voorgrond tot achtergrond, versterkte kleuren en een breed of zelfs panoramisch eindresultaat. Dat soort kalenderplaatjes maak ik zelf ook wel eens (zie bijvoorbeeld 10 augustus 2018), maar mijn eigen stijl is meer zoals onderstaand.

 

 

Ook hier heb ik bewust gevarieerd op mijn vaste uitgangspunten. Als variatie heb ik in deze beelden een hogere scherpte dan gewoonlijk. Doordat ik geen statief had meegesleept kon ik niet helemaal van voor tot achter scherp krijgen, maar wel bijna. Die scherpte voegt voor mij niet heel veel toe, maar, zoals iedere poging tot afwijking van de norm, was het wel het proberen waard.

 

 

wending

De laatste tijd ben ik wat vastgeroest in mijn vaste stokpaardjes; de zwart-wit landschappen, de bomen als metafoor en de locaties waar iets had kunnen gebeuren. Meer van hetzelfde en daardoor zie ik er te weinig nieuwe prikkelende dingen meer in. Ik moet weer eens wat anders doen. Er is meer in de wereld.

Heel vaak zul je me een brede blik horen propageren. Even afgezien van of ik daartoe zo goed in staat ben als dat ik zelf hoop, zie ik wel dat ik de laatste tijd nogal op een smal pad bezig was. Puur fotografisch bedoel ik dan. Ik heb afgelopen week daarom besloten dat ik bezig ga met een tweetal opdrachten die ik mezelf geef. Volgende week meer over de precieze opzet en het hoe en wat; deze week een introductie.

1. portret

Niet voor niets ben ik afgestudeerd met portret en landschap. Portret vind ik moeilijker, maar dat is geen reden om het te laten liggen, eerder een contra-indicatie. De aanduiding portret is natuurlijk niet een inhoudelijk onderwerp; het geeft simpelweg aan dat de foto's over individuen gaan. Gewoonlijk zijn dat mensen, maar ik ken ook portretten van dieren en zelf maak ik regelmatig een boomportret. Portretten kunnen los van het onderwerp van fotografie ook thematisch over iets gaan. Volgende week meer over dat alles, maar ik kan je geruststellen; ik ga me op mensen richten.

2. individualiteit

De portret-opdracht die ik mezelf geef is een opdracht met een verplicht onderwerp. Thematisch en conceptueel kan ik daar alle kanten mee op. De tweede opdracht die ik mezelf geef is juist inhoudelijk en gaat over het onderwerp waar ik een serie over wil maken. Individualiteit is een breed begrip waar ik volgende week op terug kom. Als je me een beetje kent, voel je al wel aan dat ik aan de randen van dat begrip zal zoeken. Iets in de richting van de wrijving tussen hoe we onszelf zien en hoe ik daar tegen aan kijk.

Volgende week nog meer elan !