spoed

In voor- en tegenspoed. Daar moest ik afgelopen week meermalen aan denken doordat ik zelf wat voorvallen en tegenvallers had. Allemaal wel heel erg klein leed, dat besef ik. Leed vanuit luxe; vanuit de luxe van voldoende eten en drinken, van een fijn huis, en vooral de luxe van verbinding met mensen en een heel behoorlijke gezondheid. Klein leed dus, vergelijkbaar met de pijn van een gescheurde nagel...

Gisteren moest ik weer aan voor- en tegenspoed denken toen onze landsbestuurders besloten 100 vluchtelingen van de 13.000 uit het in brand staande opvangkamp op Lesbos op te vangen. Maar liefst 100 mensen die alles achter zich hebben gelaten, mogen ons land in; dat is 6 vluchtelingen per miljoen inwoners. Iets meer dan 5 nieuwe bewoners voor Amsterdam; van toeristen heb je meer last. Waar een klein land klein in kan zijn. Medemenselijkheid op een miniatuurschaal....

politiek

Nee, geen zorgen, ik ga hier geen politiek opgewonden blog van maken. Na enkele aanvaringen in het verleden met de onbetrouwbaarheid van onze lokale gemeente ben ik voorgoed genezen van de gedachte dat ik iets politieks zou moeten ambiëren. Het verschil tussen een moreel kompas en politieke standpunten is me destijds in één klap duidelijk geworden.

Sterker nog, naast een paar plaatsvervangende-schaamte dossiers, zoals de wijze waarop met aardgebeefde Groningers wordt omgegaan en de wijze waarop we onze dank aan de zorgmedewerkers materialiseren, heb ik eigenlijk niet eens veel meningen. Of beter, mijn meningen hebben de neiging om dezelfde dubbelheid te hebben als alles in mijn leven en denken. Niet handig voor politieke actie, al zou ja dat ook voor flexibel wendbare standpunten kunnen gebruiken.

tegen

Deze week even geen overdenkingen, maar een korte terugblik in de aanloop naar nieuwe activiteiten. Een bericht dat over het proces gaat, niet zozeer over de inhoud. En in het proces zaten voor- en tegenvallers. Laten we met een tegenvaller beginnen.

Ik pakte vorige vrijdag een jaar EEN boek uit een doos en bladerde die, in de zekerheid van volle tevredenheid, nog eens door. Dat ging niet helemaal goed; ik trof foto's aan de bovenzijde van bladzijden aan, die een lichte balk hadden. Bij nader onderzoek bleken veel meer jaar EEN boeken dat probleem te kennen. Soms maar een paar foutjes en soms bijna alle foto's. De drukker onderzoekt het op dit moment...

én voor

Het kan je bijna niet ontgaan zijn; afgelopen weekend had ik open atelier. Mijn allereerste en daarmee was het voor het eerst in misschien wel 10 jaar dat ik mijn fotografisch werk aan anderen dan vrienden en bekenden liet zien.

Om even aan de dubbelheid van hierboven te refereren; mijn open atelier had ik flink voorbereid en ik kan er dan zelf niet eens achter komen of dat een vorm van indekken tegen onzekerheid is, of een autonoom actief streven naar maximale kwaliteit, of dat ik juist een ervaring wil meegeven aan bezoekers waar ze blij van worden en nog eens aan terugdenken.

voorbereiding

In de voorbereiding had ik er voor gekozen dat ik Kata's werk dat ik afgelopen mei zou exposeren (Huntenkunst) als basis zou gebruiken. Zij maakt toch het sterkste en meest herkenbare werk van ons tweeën. Ik had in de gang de test-afdrukken voor die expositie opgehangen en in mijn kantoorruimte hing een deel vanm die werken ingelijst. Op de tafel had ik een uitstalling gemaakt van het Kata-fotoboek, waarmee ik doende ben, en een paar stapeltjes met andersoortig (gerritschurer) werk.

Vorige week donderdag had ik nog snel een sidetable tegen de schuifdeuren in elkaar geknutseld voor de SPAGHETTI boeken en foldermateriaal. Op een kastje stond een iMac met een slideshow van divers werk.

successpoed

Mijn open atelier middag heb ik als succes ervaren. Meer dan 100 mensen (dank jullie !) zijn langs geweest en ik heb erg veel belangstellende, stimulerende en positieve reacties gekregen, ook achteraf nog. Afgelopen mei was ik klaar voor een expositie; dat gevoel kwam nu wéér omhoog. Ik moet daar echt iets mee gaan doen. Mijn fotografisch werk en zeker dat van Kata zijn er na twee een een half jaar SPAGHETTI-reactivering klaar voor.

Ik ben er zelf ook klaar voor, extra gemotiveerd door het open atelier. Ter voorbereiding op mijn fotografische coming out had ik zowel voor Kata als voor project SPAGHETTI al een Instagram account gemaakt. Deze week heb ik, naast mijn eigen Facebook account, ook Kata (vrij leeg nog) op Facebook gezet. En ja, dan wordt het echt serieus...

te doen

Altijd maak ik te-doen-lijstjes. Heerlijk om die structuur te hebben en de vorderingen af te vinken, maar wel eens wat stressvol, omdat ze nooit af gaan komen. Afgelopen dagen heb ik mijn fotografie-lijstje aangepast en omgegooid. De belangrijkste punten (niet in volgorde) :

Uitzoeken hoe dat werkt; exposeren
Planning en mail aan de portret-vrijwilligers
Bezig met fotoboek Kata
Achter de drukfouten in jaar EEN aan, her-drukken en her-uitleveren
Mijn websites bijwerken (Kata heeft nieuw werk, de mijne moet echt anders)

help

Als je me kunt helpen, dan graag. Vooral met de vraag hoe dat werkt met exposities, zowel in galeries als musea. Hoe stap je daar op af; wat zou mijn voorbereiding moeten/kunnen zijn. Heb je daar ervaring mee, of kun je me in contact brengen met mensen die daar iets mee te maken hebben, dan graag. Ik doe het niet vaak, en het is een hulpvraag vanuit luxe, maar dan nog. Het moet maar eens : help...

Spaghetti

-spoed