Tijdens de voorbereidingen voor mijn open atelier, zo'n twee weken geleden, kwam ik er achter dat ik echt toe ben aan de volgende stap met mijn fotografie. Lang genoeg heb ik de fotografie na mijn studie eerst verwaarloosd, daarna met behulp van SPAGHETTI al ruim tweeëneenhalf jaar ge-reactiveerd en vervolgens heb ik de neiging er nog steeds wat in mijn eentje mee om te puzzelen.

Het voelt een beetje als een puisterig, net te bleek jongetje dat met zijn insectenhobby op zijn kamertje zit. Of als een modelspoorliefhebber die maar boompjes en huisjes blijft bijplaatsen. Het is genoeg geweest. Tijdens de voorbereiding merkte ik dat mijn werk geprint en aan de wand in een lijst overtuigend is en ook inhoudelijk niet omvalt.

Zeker naar aanleiding van een aantal exposities die ik laatstelijk bezocht denk ik nu (met lichte overmoed, maar dat is beter dan mezelf te klein te houden) : dat kan ik beter...

concept

En waarschijnlijk zag je het al aankomen; in die ambities speelt mijn Noorse alter-ego een indringende rol. Ik, of eigenlijk, mijn Kata Olstrom concept kan dat beter. Kata is een steeds helderder, sterker en krachtiger onderdeel van mijn beeldvorming geworden. Kata maakt op het moment foto's in drie verzamelingen. Heel kort nog even een samenvatting (niet voor het eerst, en niet voor het laatst, vrees ik...).

Verzameling 1 is Motionless en gaat over de kwetsbaarheid van bomen. Als bijna grootste levende wezens zijn bomen niet eens in staat zich te verplaatsen, laat staan om zelf richting te geven aan hun leven. Er overkomt ze van alles en ze moeten daar mee dealen. Een fijne metafoor voor de worstelingen van het menselijk bestaan.

Verzameling 2 is Expected en gaat over locaties, schouwtonelen die een verwachting, een belofte in zich dragen dat er iets zou kunnen gebeuren. Alles is er klaar voor, alleen de spelers en het verhaal ontbreken. Over de onduidelijkheid van ons bestaan; wat verwachten we, wat wordt er van ons verwacht. En eigenlijk net als Motionless, in hoeverre geven we zelf richting aan ons leven...

Verzameling 3 is Orphans; meer een rest-categorie met experimenten en probeersels. Soms passen die inhoudelijk bij de andere verzamelingen, maar qua beeldopbouw niet. Misschien distilleert er ooit een derde verzameling uit.

completeren

De stap die ik nu maak is om voor die drie categorieën aanvullend beeldmateriaal te zoeken in mijn complete beeldbibliotheek. Daar ben ik nog niet mee klaar, hoeft ook niet, maar ik heb al wel een aantal beelden gevonden die erg Kata zijn. Niet vreemd natuurlijk want ik ben Kata zelf en haar werk ligt me erg na aan het hart.

Bij het maken van keuzes of een beeld wel of niet een Kata-beeld is, is het vaak vrij snel helder. Soms is het wikken en wegen. En inderdaad, keuzes maken is in het algemeen niet mijn sterkste kant, maar in beeldmateriaal werkt dat sneller en harder. Deze week wil ik je er even heel kort in laten delen.

verhoudingen

Onderstaand beeld zou door de beeldinhoud in aanmerking kunnen komen om een Kata-beeld te zijn. Zes bomen op een rijtje vlak tegen een muur aan. Je kunt je daar allerlei metaforisch bij bedenken. Metaforen gaan vaak over dromen en verlangens, over intenties en beperkingen. Bedenk je eigen verhaal er bij; ik vind het door de uitlegruimte die het beeld biedt een spannend beeld.

Probleem met dit beeld : de beeldverhoudingen; Kata werkt, en dat wordt steeds vastomlijnder, met vierkant beeld. En natuurlijk kun je ook hier een gelijkzijdig beeld van maken, maar dan werkt het niet meer... Vier bomen voor een muur is minder spannend. Sterker nog, het beeld wordt misschien wel beter, spannender, wanneer je minder ziet van wat er achter de muur is....

Het vonnis : nee, dit is geen Kata-beeld.

 

oorspronkelijke verhoudingen

vierkant

spannender ?

expliciet

Een norm waar ik wel eens van denk dat ik die iets losser moet hanteren; mijn beelden mogen niet te over-duidelijk zijn; ik heb de neiging toch al veel te veel uit te leggen.

Onderstaand beeld is best een boeiend beeld en ik zou het vanuit esthetische beleving zomaar aan de muur kunnen hangen, maar het is te duidelijk waar je naar zou moeten kijken. In het midden staat iets opvallends en raars op zo'n manier dat je niet veel ruimte voor interpretatie overhoudt.

Anders dan in bovenstaand beeld van de bomen en de muur moet onderstaand beeld het hebben van de opvallende en vrij eenvoudig te interpreteren beeldelementen. Zoals ik al eens schreef, het is niet moeilijk een boeiende foto te maken van iets boeiends; mijn (en Kata's) uitdaging ligt er in dat ik een sterk beeld maak van een betekenislaag met behulp van beeldelementen die niet zelf al (voldoende) boeiend zijn...

 

vonnis

Het eindoordeel in dit geval : te gemakkelijk, maar desondanks boeiend, maar niet geschikt voor een inhoudelijke Kata-collectie. Maar ja, net als iedere fotograaf moet Kata ook wel eens iets fraais maken dat aan de randen ligt van wat inhoudelijk bij haar past...

Ze zal met dit beeld, net als ik, best blij zijn op esthetische gronden, qua belichting, qua compositie. Ik denk dat het daarom wel als Kata-beeld kan gelden en héél, héél misschien ooit wel in de omrommel-sectie van de Orphans terecht zou kunnen komen.