Nee, nee, ik vergeet mijn portretprojecten en de aanmeldingen die ik daarvoor heb gekregen niet. Deels door de corona, deels doordat ik het druk heb met andere zaken, is zelfs dát mailtje me nog niet uit de handen gekomen. Excuses en ik beloof bij deze beterschap.

Druk, druk, druk is geen excuus; dat snap ik maar al te goed. Druk, druk, druk gaat over het feit dat ik andere bezigheden voor laat gaan. Niet alleen werk en ontspanning, maar zo heb ik bijvoorbeeld ook volgende zaterdag (5 augustus) open huis in het kader van het Keunstfestival Oranjewijk. Mijn eerste open huis, dus ik wil daar wel wat voor voorbereiden...

ongefilterd

Afgelopen week hoorde ik iemand een pleidooi houden voor de waarheid. Voor de ongefilterde waarheid. Gek hoe je op zoiets kunt triggeren, maar ook dat leidde me af van waar ik eigenlijk mee bezig moest zijn. Welkome afleiding weliswaar en dus erg verleidelijk...

De ongefilterde waarheid... Klinkt goed, maar ik moet er persoonlijk niet aan denken. De waarheid wordt altijd een stuk beter te consumeren wanneer er een filtertje overheen is gegaan. Wanneer de scherpe kantjes er af zijn. Wanneer de grauwe kanten ook een kleurtje hebben gekregen. Dan maar geen echte waarheid. De echtheid van waarheid wordt sowieso nogal overschat...

waarheid

Waarheid is nogal afhankelijk van de plek waar je staat. Vroeger (ja, zo langzamerhand kan ik dat woord met recht gebruiken) had ik het idee dat het dagelijks leven in het Oostblok helemaal niet zo slecht zou voelen voor wie er woonde, als dat wij in het Westen dachten. Op basis van de destijds door mij geformuleerde Wet van behoud van ellende zou dat best meevallen. In het Oostblok zit je namelijk midden in je eigen echte werkelijkheid die wij van buiten af als uitzonderlijk beschouwden.

Ook nu nog moet ik zeggen dat de eendimensionale afwijzing van de kwaliteit van de samenleving in het Oostblok me tegen de borst stuit. Weliswaar op andere gronden, maar toen ik een aantal malen in het financieel minder welvarende Bulgarije mocht verblijven merkte ik dat er andere waarden zijn die daar beter gedijen dan hier in het zelf-gecentreerde over-consumptieve Westen. Een soort parallelle waarheden.

Hoewel ik een directe scepsis heb wanneer een foto bijzonder wordt doordat er iets afwijkends op staat, maak ik ze toch zo nu en dan. Over parallelle waarheden gesproken. Uit de verzameling Vlieland 2020 :

 

complot

Afgelopen week had ik het met mijn dochter over iemand die zij kent, die stevig gelooft in allerlei complottheorieën rond de Corona. In de nano-bots die in het vaccin tegen het virus zullen zitten en die ons volgzaam en stuurbaar gaan maken. In de orkestratie van de pandemie door mensen die er belang bij hebben. Mijn eerste reactie was dat dergelijke gedachten gestoord zijn.

Gestoord ? Anders ? Waar begint gekte ? Is dat al in de afwijking van de norm ? Ja en nee, zoals we zelf weten. Ja, want anders is raar. Maar ook voelen we respect voor mensen die juist bleven staan voor wat zij geloofden. Over dat de aarde niet plat maar rond was. Over dat het niet de wil van God is die de appel laat vallen, maar een niet-persoonlijk, niet-bezield mechanisme dat we nu zwaartekracht noemen. Tegendraads op zich is niet een uiting van een stoornis.

standpunt

Complotten, maar ook andere afwijkende gedachten, worden, zoals wij dat vanuit ons standpunt noemen, in stand gehouden door wat wij noemen fake news of alternative facts. Vreemd genoeg zegt de tegenpartij in dat geval dat onze meegaande-schapen-gedachten door andere niet deugende bronnen, zoals de officiële nieuwskanalen, in stand worden gehouden.

Waar begint gekte, is dan nogmaals mijn vraag. Niet in de afwijking van de gedachten. Misschien is gekte wel, dat je erg veel bezig bent met die gedachten en met de rol die je jezelf daar in toedicht. Wanneer je begint te denken dat anderen de moeite nemen je in de gaten te houden of dat je de wereld kunt redden ? Wanneer je beelden teveel op zekerheden gaan lijken ?

afrondend

Ook een grens zou kunnen zijn dat je jouw waarheid, jouw zekerheden, wilt verspreiden onder niet-complotdenkers. Onder niet-gelovigen. Wanneer je zendingsdrang hebt. Een kleine stap is het dan vanaf het gemiddelde complot naar de onwrikbaarheid van geloof in een schepping of een hogere macht. Geloof als een eerste stap op weg naar een geestelijke stoornis is een boeiende gedachte, maar die zal ik laten rusten; deze week ben ik daar niet naar op zoek...

Het is een beetje een warboel geworden, dit verhaal. Een halve kop en een halve staart zit er aan. En hoe moet ik nu naar mijn fotografische inslag terug ? Volgende week wordt eenvoudiger; dan kan ik mijn voorbereidingen voor de open dag met je te delen, maar vanuit de spelonk waar ik me nu in heb weten te schrijven...

onzeker

Over de zekerheden nog even, met nog één principe van een dwarsdenker. Het onzekerheidsbeginsel van Heisenberg. Even versimpeld houdt dat in dat je van deeltjes (elektronen en dergelijke) niet de snelheid én de plaats op hetzelfde moment kunt weten. Ofwel je weet de snelheid, ofwel je weet de plaats van een deeltje.

Onzekerheid is mooi. Beter dan de zekerheid van elkaar tegensprekende zekerheden. Bij onzekerheid blijf je zoekende. Dat probeerde ik in onderstaand beeld vast te leggen; de schoonheid van het gegeven dat je nooit alles kunt weten.

Niet alles kan tegelijk scherp zijn en toch is dat geen eigenschap van de werkelijkheid (de boom in dit geval). Alles is afhankelijk van je standpunt en van hoe je kijkt. De enige zekerheid is dat een teveel aan zekerheden tot gekte leidt...