Wanneer ik de laatste tijd naar het nieuws kijk, of op andere wijze de actualiteit consumeer, valt me op dat er, voor mijn gevoel in toenemende mate, wordt gedacht in verschillen. De Amerikaanse presidentsverkiezingen, de ouderen/jongeren belangen-tegenstelling rond het corona-virus, discriminatie (en dan bedoel ik het breder dan alleen racisme), onverkwikkelijke kwesties die door verschillend Gods-geloof zijn veroorzaakt en ik zou er zo nog 10 kunnen noemen.

gemak

Dat denken in verschillen, in het wij en zij, wordt vaak door argumenten (of wat daar voor wordt aangezien), zelfgevonden normstellingen en pragmatische moraliteit ondersteund. Verschil-denken is zo oud als de weg naar Rome en is lekker gemakkelijk. Er zijn twee kanten, één daarvan is goed, de ander is slecht, ofwel door intentie, ofwel doordat het sukkels zijn. Je hoort zelf toevallig tot de goede kant, of tot de andere kant, maar dan heb je in ieder geval een rechtvaardiging voor het gevecht dat je tegen bijvoorbeeld de overheersers aangaat. En overheersers zijn gelukkig ook weer slecht...

gevaar

Het verschil-denken is vandaag de zijweg in mijn bericht; voor niemand een onbekend fenomeen, vrees ik. En, zoals je me kent, ik heb geen zin daar een standpunt bij in te nemen. Geen standpunt voor wat betreft de vraag of verschil-denken in essentie verwerpelijk is (het woord abject is misschien nog mooier), of dat het zien van verschillen juist de ongeraffineerde basis is van terecht individueel onderscheid en zorgvuldige afweging. Ik neem ook geen enkel contrastrijk standpunt in voor ieder van de genoemde individuele onderwerpen.

Een beetje sociaal-wenselijk, want iedereen is het daar wel mee eens, maar ik wil tot slot wel het gevaar van verschil-denken benoemen. En niet alleen zijn het de anderen die daarin het gevaar vormen, ook ik zelf (en jij) moet een beetje op mijn betweterigheid en moraliteit letten...

toeval

Dan de fotografie; ik was vorig weekend op Vlieland op zoek naar mijn laatste beeld voor een korte serie van drie foto's. Een serie die in mijn ogen juist gaat over diversiteit. Met een mooie alliteratie zou je er de begrippen verschil, verdraagzaamheid en verbinding op kunnen plakken. Het derde beeld dat ik zocht, heb ik gevonden (de zee).

Gisteravond heb ik die serie afgemaakt (nog een paar details gewijzigd, de volgorde bepaald, allemaal niet heel veel werk) en na afloop kwam ik mijn grote vriend het toeval weer tegen. Ik belandde in de film The Wall van Roger Waters (Pink Floyd). Roger heeft destijds de muziek voor de dubbel-elpee The Wall geschreven; een conceptueel werk met als overkoepelend verhaal de risico's van het verschil-denken. In zijn eigen verfilming speelt hij zelf de hoofdrol..

serie

Zonder veel begeleidende tekst (eindelijk...) laat ik je onderstaand mijn serie zien (of eigenlijk is dit ook weer Kata's serie). Ik ben er blij mee. Inhoudelijk subtiel, zou je kunnen zeggen, althans subtieler dan hoe Roger Waters de verbeelding heeft uitgevoerd. Niet beter, niet slechter. Anders, dat zeker !

Eén van de boodschappen uit de film past trouwens ook prima bij deze serie (en eigenlijk bij iedere samenhangende serie) : Together we stand, divided we fall...

the wall

Het album The Wall werd door Roger Waters geschreven in nagedachtenis van zijn grootvader, die in de eerste wereldoorlog omkwam, en van zijn eigen vader, die in de tweede wereldoorlog omkwam, maar vooral opgedragen aan alle dierbaren die zijn gevallen. The Wall is meermalen verfilmd, onder andere door Alan Parker (met Bob Geldof in de hoofdrol). Deze film van Roger Waters zelf is een dubbelverhaal.

In het stukje waar ik naar verwijs zie je de start van dat dubbelverhaal. Verhaal 1 is de reis (met zijn kinderen) naar het oorlogsgraf van zijn grootvader en vervolgens (alleen) naar het oorlogsgraf van zijn eigen vader. Verhaal 2 is een optreden waarin The Wall als spektakelstuk wordt opgevoerd, de emotionele isolatie verbeeldend die onlosmakelijk is verbonden aan het verschil-denken...

Roger Waters : The Wall (wel het geluid stevig aan zetten...)

p.s.

Mijn eerstvolgende, meer omvangrijke, fotoserie, zal hopelijk de portret-serie worden waar ik mee bezig ben. Het concept zit vrij duidelijk in mijn hoofd. De aanmelders voor dat project hebben, op één na (daar ga ik achteraan...), allemaal gereageerd, en doen ook allemaal mee (fijn, fijn ! dank, dank !).

Komend weekend ga ik de techniek voor die portret-serie verder uitwerken met mezelf als model. In de loop van de week krijgen de aanmelders een mailtje met meer (voortgangs-)informatie. Eind volgende week hoop ik een poging voor een eerste echt beeld te gaan doen. Heel spannend !