Vorige week bracht ik, nogal last minute, een bezoek aan het fotofestival in Naarden. Een ontspannen besteding van een zomerse vrije dag leek me. Mede door de hoopvolle weersverwachting was ik uitermate vrolijk op pad gegaan. Ik had de hele dag voor het festival uitgetrokken, maar was begin van de middag alle 11 locaties al langs geweest en had daarmee onverwacht veel tijd over. Absoluut was er werk te zien dat de moeite waard was, inhoudelijk boeiend en qua fotografie goed uitgevoerd. Maar ook was er werk waarvan ik me niet aan de indruk van het tegendeel kon onttrekken, inhoudelijk en/of technisch.

Er was echt veel te zien in Naarden. Heel veel echt 'goede' portretten, indrukwekkend documentair werk over een klooster, verslaafdenopvang en genderverandering. Maar ook al was er heel veel te zien, vooral was er (te) weinig werk dat me gevoelsmatig raakte. Ik voelde begin van de middag een lichte irritatie opkomen. Kortom, het werd hoog tijd voor een wandeling in de vrije natuur. Op zoek naar een bos met bomen, zeg maar. Vlak bij Naarden ligt landgoed Lage Vuursche, waar ik een half uurtje later onverwacht dicht bij kasteel Drakesteyn uit de auto stapte...

eindelijk ! kleur

Na veel SPAGHETTI afleveringen in zwart-wit had ik me, door mijn ongeremde vrolijkheid voortgestuwd, voorgenomen om die dag weer eens iets in kleur te gaan doen. Dat is gelukt, maar helaas, vrolijk word je er toch weer niet van. Je zult zien dat vooral de inhoud een aanslag op mijn wat-is-het-een-mooie-dag gevoel was. Gelukkig heb ik volgende week een tweede resultaat van dat uurtje rondlopen. Dan weer gewoon in zwart-wit, maar wel echt een heel stuk vrolijker dan dit beeld; een foto die best boven de bank zou kunnen.

Een inzicht dat ik even met je wil delen : in een bos zijn de gebaande paden over het algemeen bedoeld om je over te verplaatsen. Wil je echt iets zien, ongefilterd, dan kun je beter van de paden af. Nu ik het zo opschreef bedacht ik dat het ook in het echte leven zo werkt. Blijf je op de paden dan mis je misschien wel de essentie. Ook mooi, daar niet van. Ik vrees dat ik meer iemand ben die veilig op die paden doorsukkelt. Al vroeg was ik conflictvermijdend; ik zoek het conflict nog steeds niet op, maar ben er ook niet meer bang voor. Misschien is het voor mij te laat, maar ik kan het je aanraden; ga van het pad af !

gemartelde bomen

Jammer dat ik nou net zo dicht bij een vestiging van het koninklijk huis kennis moest maken met iets waarvan ik niet wist dat het bestond. Voordat ik het doel snapte voelde het als een zinloze kwelling, een soort marteling van bomen. In kleur, dat dan weer wel. Kleur past goed bij dat beeld, omdat kleur, en zeker wanneer het wat extremer is gemaakt, door je hersens wordt geassocieerd met iets positiefs. Met vrolijkheid, met vieringen, met vakantie, met onbezorgdheid, met de uitbundigheid van het leven.

Door die associatie zorgt kleur juist bij dit beeld voor verwarring. Het lijkt in eerste instantie een trotse boom die zich in al zijn/haar kracht toont tegen een achtergrond die duidelijk alleen een aanvullende illustratie van de levenskracht van die boom is. Pas in tweede instantie zie je wat er aan de hand is.

 

 

super-dood

Waarom heb ik dat nou, dat ik daar dan net weer tegen aan loop. Het verschijnsel heet het ringen van bomen en zorgt ervoor dat de boom in leven blijft doordat ze wel vocht kan opnemen en dat door de stam naar boven sturen. Het voedsel dat door de bladeren wordt aangemaakt wordt gewoonlijk door de bast naar beneden vervoerd en voedt de wortels. Door het ringen lukt dat niet; de boom gaat heel langzaam en definitief dood, omdat de wortels als eerste dood gaan. Doder dan omzagen dus. Een soort super-dood.

Ja, mooi hoor, zo'n vrolijke vrije dag in kleur. Gelukkig hebben we volgende week meer geluk in zwart-wit... Echt, je gaat het zien. Ik verheug me er nu al op.

zwart-wit

Over zwart-wit gesproken en zo'n somber onderwerp als bovenstaand; ja ik heb dit thema ook in zwart-wit uitgewerkt. Ik laat je er twee beelden van zien. Ook hier wil ik niet dat je meteen ziet wat er aan de hand is; zo'n dubbele laag is nou net het puzzeltje waardoor je iets langer naar een beeld kijkt. Bij de eerste foto maak ik het zoekplaatje door slechts een deel van de geringde boom buiten het centrum, helemaal links, scherp in beeld te zetten en bij de tweede foto moet je even zoeken doordat er een jong varentje tegen de stam aan staat. Dat werkt verhullend. Hoewel ik erg van zwart-wit houdt, vind ik zelf het kleurenbeeld deze week krachtiger...