Alleen en toch niet eenzaam. Een ochtendtafereel in een hotelkamer. Zo laat zich het best de situatie beschrijven waarin onderstaande serie is gemaakt. Deze week een overgangsbericht, een beetje een niemendalletje, vanaf vorige week, waar ik niet perfect is ook goed genoeg had, naar mijn bericht van volgende week dat weer wat persoonlijker getint zal zijn. Niet dat ik het komende bericht al klaar heb liggen, maar de ideeën zijn er. Waarschijnlijk wordt het onderwerp kacheltjes. Dat lijkt door de weeromslag geïnspireerd te zijn, maar is dat niet...

Over die weeromslag eerst even. Na een periode waarin alle hitterecords gebroken zijn is het weerbeeld vandaag iets afwijkend. Vanachter mijn computer heb ik vanochtend (toen ik mijn bericht afmaakte) het volgende plaatje met de telefoon geschoten. Fotografie om eenvoudige souvenirs te maken; om later terug te denken aan de gebeurtenissen van het moment. Nogal somber en nat. Klein beetje bewerkt, zwart-wit gemaakt en vierkant. Een opgewekt plaatje is het resultaat ! De door brand aangetaste treurberk aan de linkerzijde maakt het algehele gevoel van vrolijkheid af. Je krijgt echt zin in de vakantie... Fijn dat ik een vrolijk hartje heb !

 

serie

Na dit intermezzo gaan we verder met het onderwerp waar ik het deze week over wilde hebben. Een voorbeeld van een korte serie; van hoe een aantal foto's samen meer zegt dan iedere foto los. Dat iedere foto in een serie misschien zelfs niet heel veel zegt, maar ze samen wel een sfeer verbeelden. Dat is waar ik altijd naar op zoek ben; dat een foto of een serie een sfeer opwekt. Een sfeer haakt zich ergens in je gevoel en zorgt voor betekenis. Wanneer je dat in één foto doet, zoals bovenstaande, moet alle informatie in één beeld zitten; een serie is spannender. Daar mag je de informatie verdelen en kunt dus die sfeer subtieler opbouwen.

De serie die ik voor dit tussendoor bericht gebruik is gedateerd. Ik sta er zelf ook op en ik moet zeggen, dat beeld flatteert de werkelijkheid van vandaag de dag een beetje. Het goddelijke lichaam waar ik mee gezegend ben had destijds een iets kleiner zwembandje. Maar ja, het is geen zelfportret, deze serie. Het is een hotelkamer, waar ik 's-ochtends nog voor het ontbijt deze beelden maakte. Ik heb wel eens een betere kamer gehad, dat zal duidelijk zijn.

inhoud

De serie bestaat uit drie beelden. Eén die een tweepersoonsbed via een spiegel laat zien. Een spiegel geeft afstand, indirectheid, beschouwing. Twee kussens, waarvan één verfrommeld en één beslapen. Het behang links boven het bed krult los. De kleuren geven een soort groezeligheid aan.

 

 

Het tweede beeld bevat twee ongebruikte uitnodigend glimmende waterglazen op een kastje. Op het deurtje van het kastje zitten grauwe vlekken rond de knop. Op de muur er achter net als bij het bed beduimeld slecht vastzittend behang. Een eikenhouten leuning van iets dat een bankje zou kunnen zijn, maakt het beeld compleet.

 

 

Het laatste beeld vind ik zelf het sterkst. Het is ook weer in de spiegel genomen. Hier zie je duidelijk dat het een dubbele spiegel is, waardoor het boeiender wordt. En ja, ik hoor zelf in deze serie thuis. Ik was zelf immers ook in die kamer; het was mijn hotelkamer en niet zomaar een hotelkamer. Bovendien was ik net wakker en dus nog in nachtkleding (nee, ik slaap niet bloot, zoals je ziet). In het beeld zijn verder een plank met daarop een telefoon en een gloeilamp te zien. Die attributen horen in een hotelkamer; zeker een telefoon heb ik thuis niet in de slaapkamer. Samen maken de drie foto's de hotelkamer met mij er in. Mijn gebrek aan kleding geeft een indruk van het tijdstip. Een verhaal dat rond is. Niet perfect, maar goed genoeg !