Niet iedereen heeft die behoefte, maar soms wil je iets groots en zwaars verplaatsen. Een kast bijvoorbeeld naar de andere kant van de kamer, liefst met alles er nog in. Of je tweepersoons bed, compleet met matras, omdat er iets onder is gevallen. Je hebt dan vast gemerkt dat, wanneer je zo'n ding wilt verplaatsen, het soms niet eens lukt om het van zijn plaats te krijgen, zelfs wanneer je er zo hard mogelijk tegen aan duwt. Als je dan met een extra harde begin-duw er voor zorgt dat het gevaarte in beweging komt, lukt het opeens ook om hem verder te duwen. Raar eigenlijk...

Ik zal hier nu geen rekenend betoog houden over statische en dynamische wrijvingskrachten, normaalkrachten en wrijvingsindexen, al zijn het wel de zaken waar we hier mee te maken hebben. Van zo'n berekening wordt (bijna) niemand vrolijk. Kort samengevat: het valt je niet alleen op, maar het is ook gewoon te berekenen dat de kracht om iets in beweging te krijgen in veel gevallen groter is dan de kracht die nodig is om de beweging te laten voortduren. En dat is natuurlijk mooi bij de verplaatsing van materie, maar wat hebben we er aan ? Dat doen we (ik tenminste) niet iedere dag. Daarom wil ik dat effect wat breder trekken.

Statisch en dynamisch beslissen

Bij het nemen van beslissingen speelt eigenlijk precies zo'n soort effect. Sommige beslissingen zijn zo groot dat je er heel lang tegen aan kunt hangen en ze niet kunt nemen. Bijvoorbeeld om te verhuizen. Zelf heb ik, samen met vrouw en kinderen, jarenlang in een prachtig huis gewoond dat op de verkeerde plek stond; in een horecavrij deel van de binnenstad waar we binnen korte tijd te maken kregen met vier koffieshops, een café en een commercieel zalencentrum. Ondanks de strijd die we samen met een fors aantal buurtgenoten voerden ging de buurt er niet op vooruit; integendeel. Omdat we wel een heerlijk huis hadden kostte het veel moeite om de beslissing tot verhuizen te nemen. Uiteindelijk waren we een halve overspanning nabij en hebben de knoop doorgehakt. Daar hebben we vervolgens verrassend weinig spijt van gehad; eigenlijk hadden we het jaren eerder moeten doen.

Andere grote beslissingen die je niet zomaar neemt, maar waar je tot het uiterste probeert er iets van te maken gaan bijvoorbeeld over relaties en over werk. Bij dat laatste ben ik zelf gelukkig een handje geholpen; mijn baan in overheidsdienst werd wegbezuinigd en daardoor ben ik fulltime zelfstandig ondernemer geworden. En dat juist terwijl ik die docenten-baan in die tijd juist voor de zekerheid had aangehouden.

Mark Lotterman

Onlangs kwam ik, zwervend op muziekdienst Spotify, een artiest tegen die ik een paar jaar geleden ook vrij veel heb beluisterd : Mark Lotterman; een Rotterdamse zanger/songwriter. Muziek die raakt, zeker weten. Als ik terugkijk naar mijn berichten over kwaliteit zie ik een succes : muziek met eigenheid, dubbele laag en inhoud. In het licht van mijn berichten over kunstmatigheid zie ik soms net iets te veel snik, maar ook een prachtige projectmatige aanpak. Onbegrijpelijk genoeg is hij nooit echt doorgebroken, zoals dat op basis van zijn muziek echt had gemoeten ! Misschien is het de uitstraling; Mark is onvoldoende aan lager wal geraakt. Bij zijn muziek verwacht je meer iemand als Michael de Jong die ik in een eerder bericht heb genoemd. Iemand die alle uithoeken van het leven heeft gezien en daar vooral zichtbaar de sporen van draagt...

Ik noem Mark Lotterman natuurlijk niet zomaar in dit bericht over keuzes. In 2016 bracht hij de CD Holland uit, waar hij (projectmatig) een boeiend kunstproject omheen bouwde. Bij ieder nummer hebben schoolkinderen, wetenschappers en kunstenaars bijdragen geleverd. Die bijdragen zijn in een boek gebundeld. Daar kom ik zo meteen op. Dit jaar, begin januari, heeft hij aangekondigd met de muziek te stoppen en een opleiding te gaan doen om met kinderen met gedragsproblemen te gaan werken. Ongetwijfeld zo'n keuze met een lange aanloop, een duw en dan een helemaal goed en spijtloos vervolg, hoop ik voor hem. En ja, ik denk dat het een heel goed plan voor hem én voor de gedragsproblematische kinderen is, maar voor de muziek is het jammer, jammer, jammer, ja echt eeuwig zonde...

Fotografie in Holland

Bij het nummer The Great Farewell voegde Mark 45 liefdesbrieven uit 1944 toe van een Duitse soldaat aan zijn vriendin. Die brieven had hij op een rommelmarkt gevonden. Ook is bij dat nummer een foto en beschrijving van een geweldig kunstobject in het boek opgenomen; het object laat een "tijdelijk beeld van het verleden" zien (een boeiend concept). Over de foto van fotograaf Pim Top die ook bij dat nummer is opgenomen wil ik het even hebben.

Je kunt de foto en heel veel ander mooi materiaal ook zien op  https://albumholland.nl, ga naar "door naar de site" en klik op de "open knop" van de nummers. Je kunt daar de bijlagen zien die bij ieder nummer horen. Bovenstaande foto van Pim Top tref je aan bij The Great Farewell; een vage dame in een stoel in een interieur met een tafel met een travertin blad (wij hadden in mijn jeugd vensterbanken van dat materiaal). De dame lijkt er in ge-Photoshopt te zijn, maar daar gaat het me niet om. Het boeiende is dat ze vaag is en toch het hoofdonderwerp van de foto. Daar is vast een bedoeling mee, al is me die niet helemaal duidelijk. Het beeld lijkt "Secret of Evil" te heten, naar het boek van Roberto Bolaño dat op de tafel ligt. Let ook op de schaduw van een kennelijk persoon buiten. Ik vond het een boeiend beeld, misschien wel mede omdat het kastje en de vage dame me deden denken aan een serie van mezelf.

Rokers

Eén van mijn vrij-werk projecten op de fotoacademie was het project "rokers". Ik wilde een serie portretten maken van "echte" rokers; niet van die mensen die sigaretten roken, maar mensen met een echte rokers-passie; de sigarenrokers. Grappig genoeg bleken de meeste sigarenrokers elkaar te kennen en er blijken zelfs sigarenrook-clubs te zijn (misschien iets voor een latere serie). Ik heb na mijn sessies trouwens nog weken lang de geur van sigaren in mijn jas en mijn foto-tassen gehad. Vooral Jean (links) heeft voor mij wel drie (!) hele sigaren achter elkaar gerookt. Als dat niet echt genieten is !

Om te laten zien dat het een naar binnen gerichte bezigheid is, zijn de rokers (zoals mensen dat vaak zijn in mijn portretten) als een soort bijzaak in beeld; ze bevinden zich eigenlijk in een andere wereld... De omgeving is scherp; de rokers zijn vaag. Daardoor krijgen boeiende elementen aandacht die je anders zou missen. Zo wordt ik zelf nog steeds blij van het kastje met sportprijs (?), de luchtverfrisser in het stopcontact, het tulpenboeket en de sanseveria's. En om terug te komen op de wrijvingskrachten bij grote beslissingen in het leven : nee, ik verwacht geen "stoppers" bij mijn rokers... (je weet het vast nog : klik op de foto's voor een groter beeld)

Verwijzingen

Nog even kort over Mark Lotterman. Op https://albumholland.com kun je niet alleen muziek beluisteren, onderdelen van het boek bekijken (en extra's), maar ook (voor weinig geld) het boek en de CD bestellen. Ik zou het doen (heb ze al in huis eigenlijk).

Niet alleen de muziek is mooi. Ook de teksten zijn prachtig (onder de lyrics knop). Luisteren kan trouwens nooit kwaad. Van de laatste CD wil ik je drie nummers aanraden : Happy (live), Indie en Lou Reed

Voor meer foto's van Pim Top : hier is de website. Daar aangekomen even op zijn naam klikken en dan zie je meer werk.