Het is gelukt, afgelopen week en weekend. Ik ben verhuisd, althans mijn kantoor. Bijna alle oude bureaus, stoelen, kasten en zelfs printers heb ik verkocht, weggegeven of weggegooid. Dat ruimt gigantisch op, ook in het hoofd.

De afgelopen dagen heb ik me gelukkig geprijsd over mijn besluit; dit was een goede beslissing. Verandering is bepaald niet mijn middle-name, maar wanneer ik er dan eens toe kom... Ik zou het vaker moeten doen...

anders

Mijn nieuwe werkruimte is zoveel lichter, hoger en luchtiger dan de vorige. Echt heel fijn. Ik weet niet of je mijn plannen voor verhuizing gevolgd had. Misschien wel, misschien niet, misschien was het je niet eens opgevallen, of misschien was je het alweer vergeten.

Nou net dat mechanisme is mijn inspiratie voor het bericht van deze week : hoe filteren we onze werkelijkheid. En dan met name, hoe zien we kans om alles dat opvallend is te zien; om datgene dat anders is te herkennen.

anders zien

Zo'n 20 jaar geleden was het dat het me voor het eerst opviel. Ik begon anders te kijken naar mijn werkelijkheid en daardoor begon ik andere dingen te zien. Echt, het was een heel rare ervaring, boeiend, onstuitbaar, onstuurbaar en vernieuwend. Mijn filters bleken te veranderen. Even maakte ik me zorgen over ogen en psyche, maar al snel gaf ik me er aan over; het zal een mid-life bijkomstigheid zijn...

Om je een voorbeeld te geven : de scheve boom in dit bericht had ik vroeger helemaal niet als opvallend, als afwijkend, als anders gezien. Die was gewoon weggefilterd in de categorie boom; niet echt verrassend in een bos. Met mijn veranderde blik viel die boom me opeens op. Pas jaren later kon ik daar de volgende stap mee maken; een betekenislaag aan koppelen. Die boom is niet scheef, alle andere bomen zijn dat. Mijn dubbelheid der dingen zag ik opeens in mijn nieuwe blik weerspiegeld.

zoeken

Gelukkig heb ik dat niet met alles dat ik zie, er is een stevige hoeveelheid old-school filtering overgebleven. En dat is maar goed ook. Fotografisch gezien zeker, want je kunt wel helemaal gek worden van al die indrukken. En ook al heb ik misschien een iets afwijkende filtering, mij vallen, net als iedereen, ook nog steeds het gemakkelijkst de dingen op die echt opvallend afwijkend zijn.

Om normale dingen te zien die toch anders zijn, dat is minder voor de hand liggend, misschien zou je dat zelfs moeilijker kunnen noemen. Ik laat het je zien aan de hand van het beeld dat ik vorige week achterhield; een foto uit de Oude Hortus in Utrecht. Een zoekplaatje. In zwart-wit is er trouwens weinig vreemds te zien :

 

 

zoeken in kleur

Toen ik in de Hortus rondliep, was dat niet in zwart-wit, maar in ongefilterde full-color. Toen ik de kas binnen liep zag ik meteen dat er iets eigenaardigs aan de hand was. In kleur is dat ook een stuk gemakkelijker en overtuigender te zien. Niet wereldschokkend, niet iets waar ik een mooie reflectie naar iets inhoudelijks mee kon maken, maar het viel me wel meteen op. Iets klopt er niet; iets hoort niet uit zichzelf thuis in dit beeld. Ben benieuwd of jij het ook ziet :

 

de oplossing

Gevonden ? Het zijn de blaadjes op de grond die er niet thuishoren; die hebben geen aanwijsbare bron binnen de kas en dus is de reden van hun aanwezigheid een raadsel. De planten die binnen staan hebben groene bladeren; ook  is er geen enkel spoor van een plant die zijn blaadjes kwijt is, dus waar komt die enorme hoeveelheid bladafval vandaan, zo keurig verspreid over de vloer ? Blaadjes vallen bovendien van boven naar beneden en er ligt nergens een blaadje bovenop, behalve op de vloer. Vreemd !

Als je nauwkeurig kijkt zie je dat het bladeren zijn van bomen. Ik zie zelf bijvoorbeeld eikenbladeren. Die kunnen niet in die kas zijn ontstaan. Daar moet een externe bron, bijvoorbeeld een vegende menselijke inspanning aan ten grondslag liggen. Maar wie, en vooral, waarom veegt en spreidt iemand die bladeren daar ? Het zal vast een goed overdachte actie zijn, het is tenslotte wel een Universitaire Hortus... Dat is al iets dat anders is en verdient dus het voordeel van de twijfel...