Nee, daar ontkom ik niet aan en jij daarmee ook niet, zelfs mijn SPAGHETTI van deze week start er mee. Mijn vrouw Pien (op lastiger momenten benoemd als Ineke) en ik waren afgelopen donderdag 40 jaar samen. Ja, 40 jaar, en wie ons kent snapt het, stevige voor- en tegenspoed, dat spreekt voor zich, zeker met onze karakters. En nee, de titel van dit bericht slaat niet op ons; van overdreven wegcijferen is bij geen van ons beide sprake en het is al zeker niet ons geheim.

foto's

40 jaar... Op mijn 21e had ik dat nooit gedacht. Terugkijkend zagen we het allebei niet vanaf het begin aankomen dat we die 40 gingen halen.  Wel hebben we, achteraf gezien, allebei het gevoel dat we die 40 jaar samen absoluut niet hadden willen missen. Een goed gevoel. Maar wat heeft het met fotografie te maken, hoor ik je denken...

O, dat is even heel pragmatisch; in deze SPAGHETTI ga ik niet uitgebreid op onze relationele ups en downs in, maar ik wil wel, al is het maar voor het komende boek Jaar EEN, een tweetal foto's opnemen. Twee foto's om 40 jaar mee weer te geven; dat is toch niet teveel gevraagd. De eerste dubbel-foto is nog van negatief, in die tijd had je alleen negatief en dia's... Volgens mij komt die foto van het allereerste rolletje waar we samen op staan. Het is ons eerste jaar, ons eerste uitstapje. Naar Vlieland, toen nog bij toeval gekozen.

 

 

Het tweede beeld is van afgelopen donderdag. Met de telefoon gemaakt. Onbegrijpelijk dat het verschil tussen die foto's bijna 40 jaar is, al zijn de 7 verschillen vrij eenvoudig te vinden...

 

 

wegcijferen

Waarom dan toch de titel wegcijferen bij dit bericht ? Dat heeft te maken met iets heel anders, met een mini-belofte die ik ga inlossen en natuurlijk kwam het woord in ons 40-jaar kader wel degelijk even bij me op, de afgelopen week. In een eerder bericht (revisited, 22 maart 2019), beloofde ik je iets te laten zien. Ik had daar een foto waarin ik een beetje het daglicht had weggeflitst.

Wegflitsen is een soort wegcijferen van daglicht. Het is een techniek, en techniek gebruik je om een doel te bereiken. Zoals ik ook techniek gebruik in bovenstaande foto, waar de achtergrond vaag is gemaakt door mijn telefoon. Dat draagt bij aan hoe wij daar staan te schitteren. De techniek die ik bij de foto in het bericht van maart had gebruikt maakte de achtergrond donkerder. Ook dat was natuurlijk bedoeld om de personen die ik portretteerde te benadrukken. En hoewel je ook in Photoshop de omringende wereld donkerder kan maken is dit effect mooier.

last-minute

Vandaag, op de dag dat dit bericht verschijnt, moet ik mijn beeldmateriaal nog maken. Spannend. Ik ga nu op pad .... Het is 10 uur.

het resultaat

Gelukt ! In Holwerd, op de pier van de boot naar Ameland heb ik in de bijna-vrieskou staan fotograferen. Stevige wind en echt blauwe handen na een uurtje. Illustratief materiaal; inhoudelijk weinig boeiend en ook zeker geen plaatjes voor aan de wand. Ik laat je een deelverzameling zien. We beginnen met een foto die 'normaal' belicht is. Voor de gelegenheid niet eens bewerkt (alleen verscherpt). Het landschap zelf...

 

 

Als ik op dat moment voor de lens ga staan zie je het volgende :

 

 

Niet een heel spannend beeld inderdaad, los van mijn ik-sta-hier-een-beetje-dom-voor-de-lens houding en blik... Nee, dat wil ik niet; ik wil mijzelf iets boeiender in beeld hebben.

Zoals gezegd ga ik het beeld boeiende maken door de achtergrond donkerder te maken. Dat is eenvoudig; ik maak de lensopening een stuk kleiner en de resulterende onderbelichte foto is dan natuurlijk donkerder; ikzelf helaas ook. Onderstaand voorbeeld is wel een beetje extreem, maar ik wil je eerst laten zien hoe het werkt.

 

 

Doordat ook mijn beeltenis vrijwel volledig wegvalt in het nachtelijk aandoende duister is dit niet de oplossing waar ik naar op zoek was; ik wilde er juist beter uitspringen en alleen de achtergrond donkerder maken.

Met een (echt) eenvoudig flitsertje lukt dat. Die zet ik op maximaal en dan (omdat het maar een klein flitsertje is) redt ie het nog net met deze krappe lensopening (ook het flitslicht moet zich daar doorheen persen).

 

 

De achtergrond lijkt nu wel bijna nacht. Dat is niet echt nodig, natuurlijk. Je kunt spelen met hoe donker je de achtergrond wilt hebben; meestal maak je die in zo'n geval op een iets subtielere manier donker en breng je er dan desgewenst zelf weer gericht wat licht in aan met Photoshop. Dan heb als toeschouwer je iets minder goed door wat er gebeurt en krijgt het iets mysterieus.

Door de flits krijgt je onderwerp op de voorgrond vaak een mooiere doortekening. Daarom nog een laatste voorbeeld, dat iets meer bewerkt is, maar waar vooral deze techniek niet zo heftig is toegepast. Jammer dat de bril scheef staat en zulke lelijke schaduwen maakt en de blauwe handen die voor een natuurlijk einde aan deze sessie zorgden. Gauw terug naar huis en de chocolademelk in de magnetron...