Net terug van vakantie wil ik je niet uitgebreid lastigvallen met mijn belevenissen, maar wel graag een voor mij ongebruikelijk beeld laten zien, dat ik tijdens mijn vakantie maakte.

Dat beeld hangt samen met het vakantiegevoel en met een losse gedachte die in de loop der jaren regelmatig door mijn hoofd gaat, en ook deze vakantie even mijn bewustzijn passeerde.

lichter

Vorige week had ik een wat zwaarder thema; de gapende leegte die ik dan wel niet voortdurend bewust en dwingend ervaar, maar waarvan het besef van de mogelijke existentie wel voortdurend aanwezig is. Teruglezend denk ik dat mijn poging om daar iets over te zeggen, misschien onnodig somber is overgekomen. Misschien ook wel niet; voor mij niet. Lees het zoals jij dat wilt...

Deze week een lichter beeld, inhoudelijk gesproken dan...

de losse gedachte

In mijn SPAGHETTI berichten schrijf ik regelmatig over mijn steun en toeverlaat, over mijn grote vriend, over het toeval. In één van die berichten eindigde ik met de constatering dat je je heel hard kunt inspannen en kunt zoeken om iets te vinden, maar dat je, door toedoen van die onvoorspelbare metgezel, vaak iets heel anders tegenkomt dan waar je naar op zoek was.

Afgelopen vakantie had ik me fotografisch een aantal beoogde doelen gesteld, waaronder het doel dat ik tenminste 2 nieuwe beelden voor Kata* moest zien te maken. Ondanks de schroeiende hitte ben ik daar ook zeker naar op zoek gegaan. Komende weken zie je de resultaten. Deze week, ten gevolge van de niet-voorspelbaarheid, start ik met een iets-heel-anders-tegengekomen ervaring.

het vakantiegevoel

Het mooie van vakantie vind ik dat er, door wegvallende verplichtingen en een heel ander levensritme, plotselinge en onverwachte momenten van helder besef zijn; punten in de tijdruimte waarop je even stilstaat. Zoals het moment waar ik je deze week in wil laten delen :

Samen met onze kinderen, vrienden, overdrachtelijk aangenomen kleinkinderen en een aangelopen rode kater vulden we, na een barbecue-festijn met meer dan voldoende voedsel en drank, de avond met elkaar op het terras van ons tenthuis op Vlieland. Langzaam werd het donker en kwam de maan op, maar de warmte van de dag bleef als een veilige deken om onze gezamenlijkheid heen hangen.

onbenul

Wolken dreven als zacht deinende zweef-watten aan de hemel. Een vallende ster bood de mogelijkheid om nog meer geluk te wensen. Het zal door alles bij elkaar komen, met daar nog alle herinneringen die daar al jaren liggen bij opgestapeld, dat ik me op dat moment heel gelukkig voelde. In feite door precies de juiste combinatie van schijnbare onbenulligheden.

De onbenulligheid die de oorzaak van geluk kan zijn, bestaat uit zulke mooi kleine onderdelen, dat je niet meer naar een grotere geluksbeleving op zoek zou willen gaan. De herkenning van mijn geluksgevoel en de kleinheid daarvan wilde ik vastleggen. Dat moest dan vanzelfsprekend wel fotografisch gebeuren.

 

 

start

Het moest niet perfect worden; juist niet doordacht en niet gestileerd. Een foto die de verwarde warme rommeligheid van geluksgevoelens raakt. Geen key-image, maar een sfeer-versterkend beeld. Perfect als start voor een zoektocht naar meer gevoelsmatig beeld. Op zoek naar Kata-materiaal... Volgende week...

 

* Kata Olstrom is een alter-ego van me. Voor meer informatie, kun je haar geboorte in dit SPAGHETTI bericht nalezen, en vind je haar werk op haar website.