Deze week even een losse aflevering, bestaande uit een anekdote, een foto en een overdenking. Geen overkoepelend thema dus ! En ook eindelijk eens een keer wat korter; ja, het kan; gewoon met iets minder tekst (blijft moeilijk)... Volgende week heb ik nog een keer een bericht zonder zwaarwegend thema zoals "kwaliteit" of "kunstmatigheid", maar dan is de pret ook weer voorbij ! Ik mag (ja, ik beschouw het niet als moeten) de berichten nog schrijven natuurlijk, maar voor de maand mei heb ik mijn plannen ook al voor een groot deel rond. Ik hou het nog een weekje voor mezelf, maar volgens mij wordt het een mooi thema met veel afwisseling en boeiende berichten.

Kampeerseizoen

In het bericht  van vorige week had ik het over de de overdachte werkwijze en fotografie van fotografe Rineke Dijkstra en had ik als eigen foto's een reclame-serie. Ik had het ook over de voorbereidingen voor het komende kampeerseizoen die een flink deel van de tijd van die week hadden gebruikt. Op dat kamperen wil ik even terugkomen en terwijl ik dit bericht schrijf is het prachtig weer, maar helaas... Die tijd voor de voorbereidingen van het kampeerseizoen gaat zitten in de voorbereidingen en vooral het opbouwen van ons tenthuis op Kampeerterrein Stortemelk op Vlieland (ruim 2 dagen met zijn drieën). Omdat niet iedereen weet wat een tenthuis is even een tweetal foto'tjes en een korte uitleg:

Kamperen in een tenthuis

Hier boven zie je hoe ons tenthuis er van buiten en van binnen uitziet. Oorspronkelijk waren tenthuizen niet veel meer dan heel grote tenten met een paar palen in het midden en heel veel tentdoek. Tegenwoordig worden ze steeds luxer; de meeste hebben een houten vloer, bedden, tafel, stoelen, keukentje en een zonnepaneel. De trend is naar nog meer huisjes-gevoel; veel bestaande tenthuizen die gaan vernieuwen en alle nieuwe tenthuizen hebben alleen nog houten wanden; alleen het dak is nog van doek.

Stortemelk is vlak achter de Noordzee duinen gelegen en we hoeven maar één duin over en staan op een prachtig strand. Kortom, een fantastisch plekje. Wanneer je meer wilt weten over tenthuizen, kijk dan even op de website van de VTSS*, de vereniging die tracht voor de belangen van (tenthuis)kampeerders op te komen. Of stuur me een mailtje.

Foto's op Vlieland

Wanneer we in de zomer een aantal weken op Vlieland "kamperen" trek ik er regelmatig op uit om foto's te maken. Niet dat, na zoveel jaar, de inspiratie me nog aanwaait, maar juist daarom blijf ik het proberen; om toch weer iets te bedenken, terwijl ik het gevoel heb dat ik alles wat daar mogelijk is al bedacht heb. Een aantal jaar geleden heb ik een serie gemaakt van een aantal bomen (ze staan ook in mijn fotoboek). Eén van die foto's is mijn favoriet uit die serie.

Scheve bomen richten zich op

Onderstaande foto geeft mooi het eindresultaat weer van hoe ik daar rondloop in mijn eentje in een uitgestrekt (voor zover mogelijk op zo'n eiland) gebied met vreemde bomen en stekelige struiken. Ik liep daar al zeker een uur rond toen ik (nogmaals) bij de scheef gewaaide bomen kwam. En, zoals je kunt hebben als je ergens lang rondloopt, kwam ik tot een out-of-the-box besef (eerder had ik dat met de bomen die wachten op de dood).

Ik was de hele tijd op een manier aan het fotograferen, waarbij ik de wereld vanuit mijzelf waarnam. Ik stond recht op de grond, en dan staan de bomen scheef. Wanneer ik de boom als uitgangspunt van de wereld zou nemen, zou ik (en daarmee de aarde) scheef staan. Een spannende perspectief-wijzigende gedachte. De horizon is dus afhankelijk van de waarnemer en zijn oriëntatie of standpunt. Perceptie in een notendop. Met die gedachte ben ik bezig gegaan en uiteindelijk onderstaand beeld gemaakt van een boom met een wel erg scheve ondergrond.

Terug in het tenthuis

Vorig jaar heb ik die foto groot laten afdrukken (gewoon bij de Hema, beviel altijd goed, dit keer wat minder) en in een lijst meegenomen naar Vlieland. Ik heb hem daar op de gele wand gehangen die je op de interieurfoto ziet. Nog even afgezien van de twijfelachtige vakantie-vrolijkheid van de foto bleken andere gasten er moeite mee te hebben. Ik heb tot 3 keer toe meegemaakt dat, wanneer we de deur binnen stapten, de foto een kwartslag was gedraaid om de wereld weer wat "normaler" te maken.

In-the-box denken

Dat mensen de foto een kwartslag draaien gaf me ook wel weer een goed gevoel; het is dus inderdaad out-of-the-box om iets anders dan het gebruikelijke tot middelpunt te verklaren. Dat verontrust, dat schuurt en vraagt om aandacht en actie. Ik zal mijn foto-doorbraak niet meteen vergelijken met Copernicus die verklaarde dat de aarde niet (zoals volgens de bijbel) het middelpunt van het universum was, maar eerder met een ander verhaal.

Volgens mij heb ik het verhaal op de middelbare school gehoord van mijn leraar Nederlands. Ik vermoed dat het in de periode rond de nationale dodenherdenking was. Het ging over een spinnenfamilie die werd opgezogen door een stofzuiger. Van dat verhaal wil me helaas de schrijver en titel niet van te binnen schieten. Wanneer je het wel weet van wie het is en hoe en wanneer, dan heel graag een berichtje.

Wat ik er nog van weet : de vaderspin zag het als onvermijdelijk noodlot dat zijn hele gezin was opgezogen, waar je je wel bij neer moest leggen, de kinderspinnetjes wilden terugkruipen door de slang. Spinnen hebben misschien geen moeder, ik weet tenminste absoluut niet meer welke rol die had. Vader spin verbood de kindertjes terug te kruipen en toen dat toch gebeurde hakte hij ze de pootjes af.

Vreemd genoeg heb ik dat verhaal altijd onthouden. Er zitten veel spannende aspecten in, autonomie, volgzaamheid, angst voor gezag, geloof in lot of eigen keuzes, en nog veel meer om eens flink over uit te pakken, maar ja, deze week zou het een bericht zonder zwaar thema worden.

Nogmaals : als je weet van wie dat verhaal is en hoe het misschien toch heel anders is, dan hoor ik dat graag !