Afgelopen weken hadden we verrassend weinig deprimerende bomen op de foto. Eind augustus schreef ik er al over. Niet dat ik iemand voor die tijd heb horen klagen daarover, maar, zoals je hebt kunnen lezen, ik ben zélf wel aan wat anders toe. In het kader van het nieuwe elan, na een inzakkertje voor wat betreft motivatie en inspiratie, en een belemmering rond mijn afstudeerserie, ga ik vandaag verder met de voornemens van eind augustus.

Eén van de twee opdrachten die ik mezelf toen gaf is om weer een portretserie te gaan maken. Van dichtbij is het plan, intiem, one-on-one. Daar wil ik deze week wat meer over vertellen en, belangrijker, ik wil je daarvoor uitnodigen. Maar laten we bij het begin beginnen.

portret

Een portret moet je niet verwarren met foto's van mensen die min of meer toevallig op een foto staan. Een portret vertelt iets over de gefotografeerde. Dat is niet altijd wat hij of zij zelf zou willen vertellen, maar datgene dat ik als fotograaf wil laten zien. Net als bij alle foto's die ik maak, voeg ik inhoudelijk iets aan het beeld toe. En bij een portret moet die toevoeging gebonden zijn op de persoon die op de foto staat.

De afgelopen jaren ben ik erg weinig bezig geweest met portret, althans portretten van mensen. Hoewel... Als je goed kijkt zijn natuurlijk mijn foto's in de selfie-serie wel degelijk portretten. Vanuit mij gezien was ik er uitermate bewust van dat ik die mensen op de foto wilde hebben, dat ze het hoofdonderwerp van de beelden zijn en vooral ook heb ik bewust bepaald hoe ze op de foto staan en wat ik daarmee wilde laten zien. Niet een portretje waar je als geportretteerde zo voordelig mogelijk op staat en dat je kunt gebruiken voor je LinkedIn profiel. Nee, een portret op grond van mijn keuzes...

project

Tijdens mijn studie en ook de eerste jaren daarna heb ik een aantal portretseries gemaakt. En met plezier. Niet alleen als studie-opdracht, maar ook als vrij werk. Ik heb een aantal portret-projecten gestart, waarbij ik wisselende doelen stelde. Zo had ik een sneeuwbal project, waarbij ik met een vijftal mensen uit mijn eigen omgeving startte en de geportretteerde zelf een volgend slachtoffer uit zijn/haar omgeving liet aanbrengen. Spannend om dan naar iemand die ik niet ken toe te rijden en binnen een uur (op diafilm, waar je maximaal 12 foto's op kunt maken) met een goed portret te eindigen.

Ik heb ook, lang geleden, een portretserie gemaakt van vrouwen waarin ik, kort samengevat, de spanning tussen de aantrekkelijkheid als vrouw en de zorgzaamheid als moeder probeerde te verbeelden. Ik ben er nog steeds blij mee hoe die serie gelukt is. En vreemd, nu ik de serie opnieuw door de vingers heb; de dames zijn in de tussenliggende jaren geen spat veranderd. Die serie wil ik je deze week laten zien :

 

 

 

 

 

 

en nu

Tsja, en dan nu een nieuwe serie. Het wordt een portretserie die gaat over kracht. Over datgene waarvan de geportretteerde (jij misschien wel) denkt dat het je beste, meest sterke eigenschap is. Niet over wat je het best kunt, maar welke eigenschap er de oorzaak van is dat je in de dingen die je zo goed kunt, juist zo goed bent. Samen zoeken we dan naar een manier om dat in beeld te brengen. Dat kan in een houding, uitdrukking, sfeer, omgeving zijn die goed jouw kracht weergeeft.

de sessie

Het is wel even een investering in tijd. Een sessie bestaat uit drie delen. Indien mogelijk doen we die alle drie in één sessie. In sommige gevallen zal dat niet lukken, dan verdelen we het over twee sessies.

1. Als eerste stap gaan we met elkaar in gesprek. Ik hoef niet te weten wat je slechte eigenschappen zijn, al zullen we daar misschien ook wel op terecht komen. Ik wil er vooral, samen met jou, achter komen welke eigenschap jouw kracht is. Welke eigenschap je de mogelijkheid geeft om trots op jezelf te zijn. Om te doen wat je doet. Daar zijn we vast een uurtje mee bezig.
2. Stap twee is om samen te bedenken hoe ik die eigenschap zou kunnen fotograferen. Daar heb ik waarschijnlijk wel ideeën over, maar die toets ik graag aan jou en misschien heb jij wel betere ideeën. Ook hou ik in de gaten dat het wel een serie moet worden.
3. Als het mogelijk is gaan we dan het portret ook meteen maken. Of dat lukt weet ik nu nog niet. Misschien duurt alles met elkaar te lang, misschien hebben we attributen nodig voor de foto, of een bepaald weertype, of een locatie die we bedenken. We gaan het zien. Het is een ontdekkingstocht.

uitnodiging

Om dit bericht af te sluiten heb ik een vraag voor je; een uitnodiging eigenlijk. Wil je meedoen ? Zo ja, dan zou ik dat heel fijn vinden. Je moet dan natuurlijk wel je foto (en bijbehorende eigenschap) willen/durven delen met SPAGHETTI (en meer) publiek. En je moet een paar uur de tijd hebben. Dat mag ook in stukjes, bijvoorbeeld een avond-uurtje en een middag-sessie. In totaal verwacht ik zo'n 2 tot 2,5 uur nodig te hebben. Je krijgt in ieder geval een A4 formaat foto van het resultaat als herinnering.

Doe je mee ? Of misschien eerst even mailen of praten ? Dan hoor ik graag van je. Mail me even op gerrit@projectspaghetti.nl of gebruik het contactformulier.

Dank alvast !