Vorige week had ik een foto die voor mij ging over de manier waarop mensen zich verhouden tot de "werkelijkheid". Ik vind dat leuk, niet alleen kijken naar wat mensen doen, maar vooral puzzelen over waarom ze dat doen. Vier personen speelden een rol in dat beeld, waarvan er slechts 2 ook echt in beeld waren : een dame die tegen een pilaar een houding zoekt om gefotografeerd te worden en een man die probeert zo onzichtbaar mogelijk te zijn, omdat-ie door heeft dat hij op haar foto gaat komen. En dan hebben we ook 2 mensen die juist niet in beeld zijn : de persoon die de foto gaat maken van de dame tegen de pilaar en ik zelf ben de vierde persoon. Die wisselwerking tussen die 4 personen en wie zich bewust is van wie en wie er zichtbaar is en had willen zijn of juist daar haar best voor doet vind ik boeiend. En het feit dat er slechts 1 van de 4 op een foto wil komen en dat die nou net de enige is die 2 van de 4 spelers mist en daardoor bovendien niet door heeft dat ze ook op de mijne komt. Die verhoudingen en (niet-)verbindingen en dan vooral het waarom vind ik interessant. Qua foto is dat niet voor iedereen even boeiend; dat snap ik ook wel weer. Daarom deze week wat "eenvoudiger" materiaal... En stilistisch vind ik dit zelf ook fijner.

Selfies ... vervolg

Een paar weken geleden was ik in Sevilla op jacht naar beeldmateriaal. Dat bereid ik altijd goed voor en één van de dingen die ik wilde was mijn serie met selfies uitbreiden met nieuw beeld en daarbij experimenteren binnen die serie. Ik schreef al eerder over mijn selfies serie; een zoekende serie, dus alles is nog mogelijk. Ik had toen drie invalshoeken gevonden die ik tot dan toe had gebruikt:

1. alleen op de wereld; de onvermijdelijke zelf-gecentreerdheid van een selfie
2. interactie en omgeving; selfies met een rol voor anderen en voor de omgeving als visueel boeiend onderdeel
3. mensen in omgeving; meer nadruk op de (liefst ongemakkelijke) wisselwerking met de omgeving

In Sevilla

Plannen die ik bij de voorbereiding had om in Sevilla te gaan doen waren door die driedeling gevoed. Ik wilde vooral op de 3-e invalshoek verder experimenten. Zo'n experiment zou kunnen zijn om een serie op één vaste plek te maken. Dat bleek in de praktijk lastig. Ik vond wel een plek waar de één na de andere persoon selfies maakte, maar dat gaf voor mijn gevoel te weinig verschillen; dan ben je dezelfde foto telkens opnieuw aan het maken met andere mensen. Inhoudelijk voegt dat niets toe; in een serie wil je (subtiele) inhoudelijke verschillen hebben die er voor zorgen dat het totaal groter wordt dan de som van de afzonderlijke delen.

Ik heb in dit geval meer met de rol van de omgeving ge-experimteneerd en begin steeds tevredener te worden met de richting die het opgaat. Door het gebruik van die omgeving isoleer ik de selfie-makers ook steeds beter, zonder dat ze nog in het midden hoeven te staan. De hele foto is bijzaak, behalve het stukje met de selfie-makers.

De foto's

Selfie foto 1 : Deze twee dames van Aziatische afkomst waren al druk bezig met hun dubbelselfies toen ik ze in de gaten kreeg. Met een mobiel op een statiefje waren ze bezig zichzelf springend te fotograferen. Om het geheel een diepere betekenis te geven deden ze dat tegen de achtergrond van het Plaza de España; het middelpunt van de wereldtentoonstelling in 1929 (ook het decor van één van de StarWars films). Helaas was ik net te laat om ook het spring-festijn op de foto te krijgen.... Een half uurtje heb ik de dames onopvallend gevolgd om een leeg beeld te krijgen, waar alleen de dames, de achtergrond en ik zelf aanwezig lijken. Dat leverde het volgende op (op de foto klikken maakt hem groter) :

 

 

Selfie foto 2 : vanuit één van de torens van het Plaza de España heb je een perfect uitzicht over het plein met een deel van de gebouwen. Hier werden veel selfies genomen (zoals gezegd te saai voor een serie). Mooi in onderstaand beeld vind ik de tweedeling waarbij het selfie-deel naar mij gekeerd is en alle anderen aan de andere kant van de pilaar staan en allemaal naar buiten kijken. Eigenlijk had ik, achteraf gezien, toch het stukje persoon helemaal links (tas, hand, camera) nog even weg moeten halen...

 

 

Selfie foto 3 : Het lijkt vrij leeg op de Plaza, maar het tegendeel is waar. Overal rijtuigen met paarden, toeristen op groepsfietsen en heel veel loslopende toeristen. Het was ook bij onderstaand beeld even wachten tot ik ze alleen had. Er gaat een mooie isolerende werking uit van de fontein. Bijna te gemakkelijk, maar doordat er nog gebouwen achter liggen zit er nog wel diepte in. Ik ben er helemaal blij mee.

 

Ruzie met de camera

Meteen toen ik terug was uit Sevilla had ik al op SPAGHETTI geschreven dat ik ruzie met de camera had gehad en dat ik daardoor toch wat ontevreden was over de resultaten van mijn foto-trip. En, vervelend genoeg, ik weet nog steeds niet waarom... Er is iets mis met de scherpte. Ook bovenstaande beelden hebben daar last van, al zie je dat op schermformaat nog niet heel hinderlijk. Ik zal je kort even laten zien wat ik bedoel. Ik was bijvoorbeeld bezig met de selfies-serie op de plek van bovenstaande foto 2 (in één van de torens van de Plaza de España). Een detail uit één van de foto's die ik daar nam zie je onderstaand.

 

 

Zoals je ziet; de jas van de man rechts is scherp; de rest van dit detail is niet scherp. Ik wilde die jas helemaal niet scherp hebben; ik heb natuurlijk bedoeld om de selfie-juffrouw scherp te krijgen. Waarschijnlijk heb ik dan ook mijn scherpstelpunt op de juffrouw gericht, de camera laten scherpstellen (dat doe ik niet zelf, want dat hoort de camera nou net veel beter te kunnen dan ik) en in dezelfde beweging heb ik afgedrukt. In Lightroom (één van mijn bewerkingsprogramma's) kan ik opvragen welk scherpstelpunt van de 10 gebruikt is. Zie hier onder (de rode is de actieve) :

 

 

Dat lijkt dus te kloppen. Ook achteraf kan ik me niet voorstellen hoe het komt dat mijn beeld op een onjuiste plek scherp is. Op grond van het scherpstelpunt zou ik echt verwachten dat het goed was gekomen. Dit was helaas niet het enige beeld dat fout ging. Ik heb er een heleboel. En ook wanneer er maar één onderwerp is en niet een man-met-jas die er dicht bij staat, blijk ik een foto te hebben gemaakt waar bijvoorbeeld de tegels op 1 meter voor die persoon haarscherp zijn, terwijl het scherpstelpunt op de persoon zelf staat. Kortom onbegrijpelijk.... Ik ga mijn camera voor de zekerheid goed schoonmaken en dan maar eens wat uittesten.