Het gevoel van een tredmolen overviel me de afgelopen week. Sorry, ik ga even een weekje onduidelijk zeuren over kleinigheden die iedereen in het leven heeft... Ik (en jij) moet me niet al te serieus daar in nemen. Soms moet ik mezelf iets sneller uit het moeras trekken. Er is tenslotte altijd wel ergens licht aan de horizon...

cappuccino

Oorspronkelijk startte ik mijn SPAGHETTI project met nog meer productie-elan dan dat ik iedere week een stukje wilde schrijven rond een fotografisch startpunt. Ik wilde met een tweede project nog iets heel anders gaan doen. In het begin wist ik nog niet wat dat zou zijn, maar gaandeweg evolueerde project CAPPUCCINO, zoals het inmiddels was gedoopt, in de ambitie om een Engelstalige online fotografie-cursus te maken.

Die cursus zou gaan over de inhoudelijkheid van fotografie, niet over de techniek, maar over de inhoud en het waarom van het beeld, over de boodschap; iets waar nog steeds erg weinig materiaal over wordt uitgebracht. In het eerste SPAGHETTI halfjaar schreef ik iedere week naast mijn gewone bericht ook een project-stukje; Je vind de ruïnes van het CAPPUCCINO project nog onder het kopje project.

bioritme

Op enig moment van dat eerste SPAGHETTI-jaar begon project CAPPUCCINO steeds moeizamer voortgang te vinden en schreef ik een SPAGHETTI bericht waarin ik mijn zorgen en gebrek aan energie voor dat project koppelde aan mijn bioritme. Lees het gerust even terug; je vind het hier.

Misschien dat jij niet zo'n geloof hecht aan een simpel te berekenen bioritme om de ups en downs van een heel leven mee te beschrijven. Ook bij mij wekt dat scepsis en die vergelijking was ook niet diep doorvoeld. Toch voel ik me deze week weer heel duidelijk op de dalpunten van mijn intellectuele, emotionele en fysieke levenslijnen.

in het dal

Misschien heb jij dat ook wel eens, dat het allemaal net te lang achter elkaar niet lukt. Het begint met een uurtje, maar op een gegeven moment is het dag na dag, en voelt het als week na week, waarin het niet gaat zoals je graag zou willen. Zelf heb ik bijvoorbeeld last van stress en hard, langdurig werken voor mijn werk; ploeteren zeg maar.

Onder andere daardoor, maar zeker ook door de samenloop met de corona en de seizoensgebonden verkilling en versombering van de buitenwereld, voelt het alsof er weinig andere (en leukere) dingen zijn. Alle dagen beginnen op elkaar te lijken. Die neiging heb ik wel; om me door onontkoomare omstandigheden sterker in de put te voelen. Of eigenlijk; dieper in het dal...

uit het dal

Een citaat uit mijn bioritme-bericht waar ik je net naar verwees trof me opnieuw : "Ik geef me niet snel gewonnen, en al helemaal niet wanneer ik zelf het probleem ben". Want ja, ik ben zelf natuurlijk onderdeel van mijn probleem; sterker nog, ik ben het middelpunt en heb de sleutel in handen.

Ik moet, net als destijds, eindelijk eens leren dat niet altijd alles-van-alles lukt. En dat ik ook dan knetterblij mag zijn met wat en wie ik wél heb in mijn leven. Geen enkele reden om zo te piepen of om jullie daar mee lastig te vallen. Aan de slag dus, in beweging, ik moet er zelf voor zorgen dat ik uit dat dal van mijn zelfgebouwde tredmolen kom.

een vaarwel

Met mijn voorgenomen ontsnapping aan het dal in het achterhoofd, trof ik onderstaand beeld. Een vaarwel, een afscheid, een vertrek. Onomkeerbaarheid, een gevoel van verlies én tegelijk van een oningevulde en daarom nog veelbelovende toekomst.

 

 

kata

Nog even over mijn foto-vriendin Kata, en dat hangt wel degelijk samen met het bericht van deze week. Kata wil de buitenwereld in. Ze heeft inmiddels tijdens een drietal avonden een selectie gepuzzeld van 30 van haar beelden. Met die selectie gaat ze een presentatie (op papier of scherm) maken, die duidelijk maakt waar ze voor staat. En daarmee trekt ze ook zichzelf uit het moeras... Verder, vooruit, de wereld in. Stilstand is depressie...

Aan de hand van Kata's initiatieven bedacht ik dat ik misschien weer eens een poging moet wagen om project CAPPUCCINO, en dan samen met Kata, nieuw leven in te blazen. Kan zij mooi de sombere kanten belichten en ik zo nu en dan iets vrolijkers laten zien. Hoewel het beeld van deze week er wat tussen in zit...

 

doorklikken

Voor als Kata nieuw voor je is : Kata's webiste