Nee, niet de andere wang, maar de andere hand. Ik keer hem niet toe, ik steek hem niet uit. Er is iets anders met die andere hand. Die hand is het onderwerp van een fotografisch project dat ik al heel lang in het hoofd heb. Weliswaar behoorlijk ver achter in het hoofd, dat wel; al zeker tien jaar geleden heb ik het in ruwe vorm bedacht. En ik heb nu net besloten er mee bezig te gaan. Een serie, eindelijk weer eens. Dat doe ik veel te weinig de laatste jaren.

Inhoudelijk is het niet heel serieus en zwaar en het lijkt me leuk om met deze serie weer even op gang te komen na de corona. Trouwens, na al die jaren sinds de ontspruiting van het idee ben ik zo langzamerhand heel benieuwd naar hoe die serie gaat aanvoelen. Of het zo mooi werkt als ik hoop, of dat het juist onwaarschijnlijk tegenvalt.

het kan nog

Voordat ik verder ga, wil ik je nog even wijzen op een bericht van een paar weken geleden over mijn boek jaar EEN. De laatste weken sprak ik met een paar SPAGHETTI lezers die me op de allerlaatste berichten aanspraken, maar het bericht over mijn tweede boek gemist bleken te hebben. Geen zorgen, voel je niet moreel verplicht tot aanschaf. Net als zijn voorganger heb ik ook dit boek vooral voor mijzelf gemaakt; om mijn SPAGHETTI project te vereeuwigen.

 

 

Als ook jij het bericht met de aankondiging gemist hebt, kijk dan toch nog maar even naar dit bericht. Het is namelijk wel echt een prachtig boek en voor de prijs hoef je het niet te laten; tot en met eind van de maand juli voor slechts € 33,33 ... En je kunt het via deze link gewoon online bestellen.

combinatievoordeel

Terug naar vandaag. Met een beetje geluk kan ik deze nieuwe serie combineren met de, veel te lang geleden aangekondigde, portretserie waar ik nu ook eindelijk mee aan de slag wil. Resultaten van beide series zullen vast nog wel even op zich laten wachten in verband met vakanties van iedereen, maar ik heb er erg veel zin in.

En ja, je kunt je nog/weer aanmelden om mee te doen. Liefst probeer ik dan voor beide series een foto van je te maken. Ik verwijs je voor de portretserie naar de opzet in dit bericht. Meld je aan via het contactformulier bijvoorbeeld... En als je een boek bestelt, neem ik dat meteen mee; scheelt weer verzendkosten...

vuist

De titel van het project is afkomstig van een LP van Jona Lewie : On the other hand there's a fist. Als je daarnaar zoekt op internet tref je bijna niets anders aan dan berichten over die langspeelplaat. Ik had, misschien omdat ik die titel al zo lang in het hoofd heb, een beetje verwacht dat het (ook) een Engels spreekwoord zou zijn...

On the other hand there's a fist. Je kunt de zin vertalen met : anderzijds is er een vuist. Een rare uitspraak en ook niet echt spannend. Een alternatieve vertaling lijkt : aan de andere hand is een vuist. Dat roept vragen op. Hoezo aan de andere hand ? Wat is er dan met de ene hand; daar is dan geen vuist, lijkt me ? Anders is het opmerkelijke van de andere hand met een vuist er snel af. En hoezo zit die vuist aan de andere hand; de andere hand is toch gewoon een vuist.

En welke hand is nou de gewone hand ? Waarschijnlijk die ene, waardoor je pas later die andere hand ziet. En waarom zit er aan die andere hand een vuist. Betekent die vuist iets ? Werpt dat een andere blik op het geheel en dus ook op die ene hand ?

uitwerking

Al doordenkend en fantaserend, en gevoed door mijn eigen obsessie voor de dubbelheid der dingen, kwam ik op van alles uit. Ik ga het deze keer eens niet allemaal uitschrijven, maar laat jou aan je eigen fantasie over...

Hoewel ik wel eens eerder over deze serie nagedacht heb, is het nooit tot een realisatie gekomen. Als een soort foto-project-trailer heb ik voor deze SPAGHETTI aflevering een zelfportret gemaakt. Ik ga dat doen nadat ik het bericht heb geschreven. Spannend of dat gaat lukken...

Het zal nog best even uitproberen zijn; hoe wil ik in beeld, hoe kijk ik dan, waar leg ik de aandacht, hoe hou ik mijn ene hand, hoe mijn andere. Het moet ook subtiel blijven, die vuist is tenslotte een niet-verwacht onderdeel.

beeld

Zie onderstaand. Dat is het risico van eerst een verhaal schrijven en daarna een foto maken... Niet helemaal zo geworden als gehoopt. Beetje obligaat gevoel bij. Niet een heel krachtig beeld.

De keuze voor de achtergrond was al niet gelukkig en met de houding moet ik nog wel even wat beters bedenken. En waarom zwaai ik (al heb ik ook andere beelden) ? Maar ja, dat is nou net de bedoeling van zo'n try-out. Fijn dat het mis ging. Daar valt iets van te leren. En nee, dat geldt niet voor alles in het leven !

Als je ondanks het resultaat toch mee wilt doen aan deze en/of aan mijn andere portretserie, dan graag. Meld je dan aan !!