De SPAGHETTI doelstelling voor dit jaar is meer nieuw foto-materiaal. En ja, dan moet je er op uit. Afgelopen weken kon ik al foto's laten zien van een heerlijk koude winterwandeling begin januari. De laatste vrijdag van januari had ik zelfs een echte 'foto-dag' gepland. Vrijdag lukte dat niet, maar zaterdag ben ik toch op pad geweest, hoewel pas vanaf het eind van de ochtend. Goed voorbereid; ik had een heel programma...

Boeken

Een sombere dag; geen zon te zien, koud, winderig, maar met een plan ! Doel was Zwolle en omgeving. Ik zou daar starten met een bezoekje aan boekhandel Waanders in de Broeren. Dat is een fraaie boekhandel die in een kerk is gevestigd. Daar wilde ik al veel langer eens kijken.  Het was mijn bezoek zeker waard, al viel de omvang van de collectie fotoboeken me wat tegen. Wel lekker geluncht in het bijbehorende restaurant. Tot zover een goed begin, maar nog geen foto gemaakt.

Mannen

Mijn eerste foto-doel was om bezig te gaan met mensen in hun omgeving. Ik heb in dat genre al een paar keer iets laten zien, bijvoorbeeld mijn groeiende selfies-serie (hier en hier). Een wat ouder initiatief en nog niet gezegend met een mooi seriematig fotografisch resultaat is mijn project wachtmannen. Iedereen kent ze; op zaterdagmiddagen staan ze tegen de gevel van (meestal) dames-kledingzaken. En met een beetje geluk met een aantal tassen en zakken met eerder gedane aanschaffen naast zich. Ze staan als zombies te wachten tot hun vrouw weer de winkel uit komt en hen verlost uit die toestand.

Slechts één wachtman heb ik gezien en die stond te appen, en dat wil ik juist niet; ik wil de pure leegheid van het zinloos wachten. En, het zal aan het weer liggen, maar wat zijn Nederlanders in de winter toch onwaarschijnlijk oninteressant om te fotograferen. Dikke vormeloze kleding, mutsen, handschoenen; maar ook weer niet zo lelijk dat het interessant wordt. Na anderhalf uur door de binnenstad dwalen had ik het wel gezien. Tijd voor de volgende bestemming.

Park

De derde bestemming was het park dat door het Spoolderbos en het Engelse werk wordt gevormd. Ik ben er langs gereden en stond op het punt te stoppen toen ik de bijbehorende uitspanning zag. Jaren 70 schat ik, in één woord gruwelijk. Ongetwijfeld een gemiste kans, maar ik heb met kracht het gas ingedrukt en ben doorgereden om meer tijd op mijn laatste bestemming te hebben.

Dijk

De IJsseldijk naar Kampen. Een klassieker; kan niet mis gaan, zou je zeggen. Ja, de omgeving van de IJsseldijk tussen Zwolle en Deventer is mooier, maar ik had geen twijfel; dit ging de dag redden. Nou nee dus, grauw weer en overal borden met een verbod om het vogelverblijfgebied te betreden (waarom moet me dat verboden worden; ik wil ook wel eens ergens verblijven). Kortom, ook dit was een behoorlijke deceptie.

Ondanks alles heb ik daar toch nog een paar foto's gemaakt... (in Zwolle trouwens ook een paar toen ik weer bijna bij de auto terug was; die zie je volgende week). Vanaf de dijk en een beetje richting rivier (jaja, gedurfd hoor, als niet-verblijvende-vogel). Dan krijg je dit soort foto's (ik neem ze een beetje donker om beter te kunnen nabewerken) :

 

 

Van dit soort foto's wordt niemand vrolijk; ik tenminste niet. Ik wilde de uitdaging aangaan om er toch iets uit te halen met een stevige nabewerking. De foto zelf blijft uiteindelijk over niets gaan, maar het is best mooier....

 

 

Zonder schaamte

Bovenstaande bewerking is al vrij stevig. Ik heb het contrast verhoogd, zwart-wit gebruikt (daar red je veel foto's visueel mee, maar helaas niet inhoudelijk). Ook heb ik met licht gestrooid; het is net of de weilanden een spannender lichtval hebben. Het kan altijd meer, zoals onderstaand. Schaamteloos liegen met licht. Hier heb ik een laagstaande zon aan de rechterkant gemaakt, inclusief niet helemaal kloppende, maar daardoor geloofwaardige, schaduwen. Mooi is het daar bij die IJssel...

Over schaamteloos liegen gesproken toch nog even een weekend-gedachte. Ik gebruik hier een vrij onschuldige vorm, een beetje zoals het gebruik van een goede lippenstift. Als je er op die manier tegen aan kijkt, help jij de werkelijkheid ook vast regelmatig een handje. En als het voor iedereen beter voelt, waar liggen de grenzen van dat helpen dan ?

Voor :

 

Na :