Best raar. Weer iets dat te toevallig is om toeval te zijn (zie mijn aflevering over synchroniciteit). Vorige week liet ik de mislukte delen van mijn foto-uitstapje naar Zwolle en de IJsseldijk zien en de leugens met licht die er dan toch fotografisch nog iets van maken. Deze week ga ik het hebben over te toevallig tijdens dat mislukte uitstapje.  Ik laat zien waar ik niet naar op zoek was, maar toch zomaar tegenkwam. Gewoon bij toeval, ondanks mijn strakke planning.

Ik was best blij met dit toeval. Kwam ik zomaar weer de dubbelheid der dingen en de daarmee samenhangende onbegrijpelijkheid tegen. Mijn lievelingsthema's; over de dingen die gebeuren en de dingen die hadden kunnen gebeuren en de schijnbare willekeur daar in. Destijds had ik in dat kader een inspirerende ontmoeting met Sally de Winter, een alter-ego van cartoonist Dick Tuinder. Sally materialiseerde de dingen die hadden kunnen gebeuren in de vorm van een backstage of reality (lees hier verder). Ik had net Dick's nieuwste boek besteld (het stipte wolkje) toen ik in Zwolle bij toeval zomaar een tweetal onmiskenbare backstages of reality aantrof... Toeval ?

Schouwtoneel

Dat was het woord dat me te binnen schoot bij het zien van onderstaande plekken in Zwolle. Ik was bijna terug bij de auto en daar zag ik ze; vlak bij elkaar. Twee schouwtonelen... Dat woord alleen al : schouwtoneel, brrrr... "De wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel". Een zin die zonder aanwijsbare oorzaak een weeheid, een lichte misselijkheid bij me veroorzaakt. Misschien omdat het zo'n ouwelijk woord is, schouwtoneel, en mogelijk wordt die misselijkheid versterkt door de gereformeerde strekking van de zin.

 

 

Bovenstaand schouwtoneel, of liever in het Engels stage is een mooi voorbeeld. Je ziet aan de scherpte ergens midden in het gras dat er op dat punt iets had kunnen gebeuren. Er staat iets gepland, waar al op scherpgesteld is. Een gebeurtenis die alle aandacht en scherpte verdient en een podium dat er duidelijk voor gebouwd is. Die gebeurtenis gebeurt alleen niet, althans niet nu, het blijft bij iets dat had kunnen gebeuren. Het blijft, in het Engels, een empty stage...

De empty stage

Uitgaand van een empty stage is het feit dat ik zelf kan bepalen wat er gaat gebeuren een spannende vrijheidsfactor. Dat is ook de reden dat ik dit soort stage-foto's maak. Als ik dat wil kan ik er iets laten plaatsvinden door een foto-montage. Zoals de foto's van de zwaan en het paard in het bos (ik herhaal ze voor één keer even onder aan dit bericht).

Een stage moet wel een beslotenheid en intimiteit hebben; het moet veilig voelen voor datgene dat ik er in laat plaatsvinden. Deze eerste Zwolse stage krijgt die benodigde kwaliteit door de bomen die het toneel zo mooi overkoepelen, wanden van de boomstammen en een eind-begrenzing in de zin van het flatgebouw.

 

 

Patronen en symmetrie

Iets dat ook altijd veiligheid geeft is herhaling. Bovenstaande empty stage ontleent daar zijn kwaliteit aan. Je ziet dat de trap het scherpst is; dat is ook de plek waar een eventuele gebeurtenis plaats zou kunnen vinden wat mij betreft. De luifel zorgt voor een mooie beslotenheid van boven af, terwijl de trap je naar het onderwerp toe leidt en de achterwand ook een duidelijk centrum heeft. Nu nog iets bedenken om daar te laten gebeuren.

Het is natuurlijk wel een rare hobby om dit soort plekken te zien als mogelijk toneel... Juist het feit dat het een mogelijk toneel is, is al boeiend; misschien wel boeiender dan het echte gebruik van die stage ooit kan worden.

Een korte herhaling

Een herhaling van een tweetal eerdere schouwtonelen; zie onderstaande foto's. Oorspronkelijk waren dit ook niet-ingevulde stages. Met slechts een verwachting van wat had kunnen zijn, een verwachting van wat nog kon gebeuren. Door de zwaan en het paard komen die verwachtingen tot leven. Tsja, je moet als fotograaf soms zelf de slingers ophangen...