Vorige week had ik een terug- en vooruit-kijk bericht over dit tweede project, waarbij ik onder de naam "project CAPPUCCINO" tenminste 1 fotografie cursus wil gaan maken. Dat ik nog heel, heel, heel veel te doen heb, is me wel duidelijk. Cursusmateriaal bekijken over hoe ik zoiets doe, een inventarisatie en planning maken, een lijst maken van de benodigdheden en mijn valkuilen overwinnen. Met de andere punten ben ik ook hard bezig, geen zorgen, maar juist dat laatste punt van de valkuilen is deze week het onderwerp van mijn project-bericht.

Ik eindigde vorige week met de constatering dat een eerdere poging om iets dergelijks te doen niet was gelukt. Ik had toen het plan om wekelijks video-tutorials te gaan maken en liep toen ook vast in een aantal valkuilen. En waarschijnlijk, wanneer jij ook bezig bent met een project, herken je dat vast; valkuilen zijn van die dingen waar je net iets minder in bent dan in je sterkste kanten 😉 .  Ik heb de mijne beschreven als de valkuil van het "on-camera" presenteren in het Engels en de valkuil van de inhoud.

Terugkijkend op mijn eerdere poging met de tutorials denk ik dat ik nóg een valkuil heb en dat die valkuil eigenlijk de ergste van allemaal is. Ik heb namelijk de neiging om mijn valkuilen te vermijden; om moeilijke punten, zaken die wat lastig zijn, vooruit te schuiven en liefst uit de weg te gaan door andere zinvolle dingen te gaan doen.

Valkuil 1 : vermijden van valkuilen

De ergste valkuil, de moeder aller valkuilen is deze. Hoe kon ik hem over het hoofd zien. Het vermijden van het aanpakken van je valkuilen.  Vreemd genoeg, misschien omdat het uit de weg gaan van valkuilen en knelpunten in mijn werk niet zou lukken, heb ik er op dat gebied een oplossing voor ontwikkeld. Ik pak de valkuilen daar liefst zo snel mogelijk aan. Dat heeft als voordeel dat je er niet eindeloos lang tegenop hoeft te zien en je, nadat je een oplossing hebt gevonden, gewoon verder kunt met leukere dingen.

Ik ben in het verleden met mijn hobby-matige project met de tutorials gestrand omdat ik mezelf toen had toegestaan eerst andere zinvolle uitdagingen aan te gaan, maar heb daardoor de lastigste laten liggen. Ik keek vooral naar hoe goed mijn ideeën pasten bij wat ik leuk vind en goed kan en vergat te kijken hoe ik een oplossing zou moeten zoeken voor de andere kant van het verhaal (zie dit bericht). Dat ga ik nu anders aanpakken !

Valkuil 2 : on-camera presenteren in het Engels

Met deze valkuil ben ik vorige keer een beetje bezig gegaan, maar zonder tot de essentie te komen. Dit keer ga ik proberen om een echte oplossing te vinden. De eerste stap is dan om de negatieve gedachten op te schrijven die horen bij mijn angst om voor de camera iets in het Engels te presenteren. Dat zijn een soort automatische gedachten; ik heb er eigenlijk nooit één van getoetst, want ik heb in de praktijk nog nooit in het Engels voor de camera staan presenteren.

Mijn (automatische) negatieve gedachten :

• ik maak mezelf belachelijk
• mijn Engels is niet om aan te horen
• ik kan niet genoeg tekst onthouden om een goed verhaal te houden
• ik heb een onaantrekkelijke nasale stem
• ik ben te oud om boeiend over te komen
• ik ben niet levendig en enthousiast genoeg

Oplossingsrichtingen valkuil 2

Er zijn diverse technieken om van dit soort belemmerende gedachten af te komen die allemaal een veel breder podium verdienen dan ze hier bij mij krijgen, maar ik wil in het kort even een paar opsommen :

Wegdenken : je kiest de belangrijkste negatieve gedachte en gaat jezelf voortdurend confronteren met het tegendeel. Je hebt dat vast wel eens (in een film ?) gezien, dat de hoofdpersoon in de spiegel tegen zichzelf zegt hoe fantastisch hij/zij is. En dat kun je uitbreiden, bijvoorbeeld met post-its met die tekst die je overal in huis ophangt. Op een gegeven moment ga je het zelf geloven, is de gedachte. Ik heb het nooit uitgeprobeerd, maar het voelt niet als een methode die bij mij gaat werken...

Visualiseren : Probeer jezelf in een prettige omgeving helemaal te ontspannen en stel je gewenste gedrag en/of de situatie voor. Beleef die succesvolle situatie zo echt mogelijk; visualiseer dat gedrag tot in detail: welke kleren heb je aan, wie zijn er, wat vertel je, hoe sta of zit je, en meer… Sluit je visualisatie met een sterke oneliner af (bijvoorbeeld "ik ben hartstikke interessant"). Zou misschien bij me werken, maar ik kies voorlopig voor de volgende twee opties.

Analyseren : Ga per negatieve gedachte na of er tegenargumenten zijn. Ga ook na wat het ergste is dat er mis kan gaan wanneer het echt zo negatief is als dat je denkt. In mijn geval blijk ik vooral bang te zijn om mijzelf voor schut te zetten (en video is genadeloos, want voor altijd). Toch is het vreemd dat ik (voor mijn werk) veel presentaties heb gehouden (ook Engelstalig), waarbij het publiek me uiterst serieus nam en ik me erg gewaardeerd voelde.

Mijn Engels blijkt in ieder geval te verstaan; ik heb nooit het gevoel gehad belachelijk te zijn gevonden en kennelijk is het, als je een goed verhaal hebt, ook helemaal niet van belang hoe oud je bent en hoe je stem klinkt. En wat dan nog, als het mis gaat ? Dan sta ik op een video (die ik pas publiceer als ik het goed genoeg vind) en heb ik kennelijk niet goed begrepen hoe ik door anderen wordt gezien. Gelukkig heb ik voldoende vrienden om dat niet als bedreigend te voelen.

Goed bezig ! Ik vrees dat ik deze rationele gedachten nog wel een paar keer moet herhalen om het ook echt zo te voelen !

Techniek : Vaak kun je met behulp van techniek (een deel van) de problemen oplossen. Ik zou me natuurlijk door een plastisch chirurg kunnen laten ombouwen, maar dat is niet het deel waar ik als eerste aan denk. Er zijn zaken die gemakkelijker zijn en gelukkig hebben meer mensen die zelfde problemen. Zoals voor bijvoorbeeld het onthouden van de tekst.

De één lost dat op door de tekst zin voor zin uit te spreken en later aan elkaar te plakken; beetje onrustig, maar het geeft ook wel weer een dynamisch gevoel (James Wedmore : jump cut editing). Anderen gebruiken een auto-cue (of teleprompter), waardoor je recht in de lens kunt blijven kijken terwijl je de tekst ziet passeren op een glasplaat die voor de lens zit. Op YouTube staan diverse handleidingen (zoals hier) om er zelf een voor weinig geld te bouwen. Omdat ik knutselen altijd erg leuk vind heb ik afgelopen weekend alvast een prototype gemaakt, Ik laat her resultaat eerdaags in een extra berichtje zien; het is grappig dat het ook echt werkt !

Hoe ik ook van mijn video-presentatie-angst af ga komen, in alle gevallen zal ik vooral ook heel veel moeten oefenen. Daar moet ik binnenkort een plan voor maken.

Valkuil 3 : de inhoud

De valkuil van de inhoud, waar ik vorige keer tegen aan liep is nu voor een groot deel verdwenen. Er is dan ook een groot verschil tussen het wekelijks maken van tutorials en het maken van een cursus. Een cursus is een verhaal, met een start, een middenstuk en een eind. Dat geldt ook voor alle afzonderlijke lessen in een cursus. En al die onderdelen werken allemaal naar één doel toe. Dat vind ik veel gemakkelijker dan iedere week een nieuw interessant onderwerp bedenken voor een nieuwe video-tutorial. Ik ben meer iemand voor structuur en samenhang.

Over de precieze inhoud kan ik nog niet heel gedetailleerd vertellen. Wel dat ik een plan heb dat eigenlijk nog niet in cursusvorm te vinden is. Dat kan natuurlijk betekenen dat er niemand op zit te wachten, maar het kan ook betekenen dat niemand er een zinvolle cursus over heeft weten te maken. De basis is in ieder geval dat ik het ga hebben over de eerste stap van het maken van een foto. Wat staat er op, hoe, waarom en dergelijke is allemaal van belang wanneer je iets meer met een foto wilt dan alleen de vastlegging van wat je gezien hebt. De tweede stap, de nabewerking om de foto technisch, inhoudelijk en esthetisch beter/mooier te krijgen komt ook aan de orde, maar veel korter dan in de vele cursussen die er over Photoshop en Lightroom zijn. We gaan het zien. Je moet me maar gewoon blijven volgen, haha !

Samenvattend